Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Een stel maakt een lange wereldreis die eindigt in Argentinië. Ze besluiten hun droom, die zich vlak voor vertrek plotseling aankondigde, te realiseren. Ze kopen een kleine ranch, zeggen hun baan op en laten Nederland voor wat het is. Op de ranch vullen muzieklessen aan jonge kinderen en de zorg voor oude dieren de lange warme dagen. Het leven is er prachtig. Tot er iets verschrikkelijks gebeurt. Hoe gaat het stel, dat nooit eerder tegenslag kende, met dit drama om? Ode aan een engel is een verhaal over liefde. Pure liefde.
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1968 en ik woon in Baarn. Ik werk ruim twintig jaar, waarvan de laatste jaren in meer creatieve functies, als ik besluit serieus werk te maken van mijn eerste roman Een interne kwestie. Tijdens het schrijven kom ik in een situatie terecht, waar de liefde in al haar facetten mij inspiratie geeft voor Ode aan een engel. Kort na verschijning van dit boek vertrek ik voor een sabbatical naar Australië."
Hij was een romanticus pur sang en geloofde met alles wat hij had in de ware liefde. Die dacht hij met haar gevonden te hebben. Natuurlijk waren ze nog jong en loop je dan nog vaak een aantal blauwtjes, voordat je de ware hebt gevonden. Maar de afgelopen drie jaar waren zo fijn geweest. Elke dag leek wel een feestje. Een grote vakantie. Hij had het echt niet aan zien komen. Bovendien was het de eerste keer dat hij werd gedumpt. Tot nu toe was hij op zijn zoektocht naar het hoogst haalbare zeer kritisch naar zijn partners. Niet uit arrogantie, maar hij moest hun liefde voor hem kunnen voelen. Als dat er niet meer was, was dat een teken voor hem om een einde aan de relatie te maken.
En nou zat hij daar. Bang voor de komende periode van eenzaamheid. Iets waar hij slecht mee om kon gaan. Hij had zoveel liefde te geven, dat hij wel eens dacht dat de burgerlijke staat ‘alleenstaand’ voor hem in ieder geval niet de bedoeling was. Maar het gebeurde dus toch. Gelukkig kon hij zichzelf goed vermaken.
De zon was even weg. Geduld moest hij hebben. Geduld en niet op zoek gaan naar een snelle vervanging. Gelukkig ging hij over een paar weken op pianoles. Dat gaf hem vast de nodige afleiding. Terwijl hij nadacht over hoe zijn eerste les zou verlopen, kwam de zon heel krachtig terug en verwarmde zijn gezicht. Hij kon het niet plaatsen, maar op dat moment voelde hij zich ineens heel sterk en blij. Alsof hij net op de hoogte was gebracht van iets heel moois en belangrijks dat er aan zat te komen.
Het boek is een aanrader voor even lekkere ontspanning tussendoor.
Kleinigheden lijken van geen belang, maar ze geven een kalm geluk. Iedere kleinigheid bergt een engel.
Compliment aan Van Meer.
