In de boekwinkel waar ik regelmatig kom, raakte ik in gesprek met de eigenares die juist een stapel nieuw-binnengekomen boeken aan het verwerken was. Zij gaf mij Boerenkool in juni in handen met de vraag, of ik dit nu bij de tuinboeken of de kookboeken zou zetten. Ik begon te lezen, en heb het boekje vervolgens meegenomen. Ik heb het met veel plezier en met een voortdurende glimlach gelezen. Het is geen kookboek, het is geen tuinboek, het is de autobiografie van een gelukkig mens. Johan Saal,Amsterdam
Samenvatting
Verhalen uit de moestuin
Wie wil dat niet, tot rust komen in eigen tuin? En wie wil er niet bij de maaltijd genieten van eigen biologische groente? Vol verwachting startte Guus de Wildt in januari het tuinjaar om te ontdekken dat het werk van zaaien en oogsten absoluut niet rustgevend was. Gelukkig ontdekte hij daarvoor iets anders in de plaats: de vergeten tijd. In een twintigtal kleine verhalen neemt de schrijver je mee in de wereld van het tuinieren, geeft hij lekkere recepten uit eigen tuin en vertelt hij van zijn jeugdjaren op de boerderij en over het leven van nu in Amsterdam.
Over de auteur
"In Amsterdam woon ik al jaren. Oorspronkelijk kom ik uit een dorp en nog preciezer: van een boerderij. Wanneer je daar opgroeit, ben je toegerust voor het leven in de grote stad en misschien wel voor het leven überhaupt. Toen kon ik een moestuin overnemen. Bij het werken in de moestuin wroette ik ook naar herinneringen. Het voorlopige resultaat van allebei vind je in mijn korte verhalen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461764966 / 978-94-617-6496-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 30-09-2011
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 92
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Februari Vals Zaaibed
Vanaf het moment dat ik op de wachtlijst stond, was ik mijn Maria elke avond ontrouw en sliep ik in met het beeld voor ogen van mijn nieuwe plek. Een groenbeladen tuin, op het moment dat het werk van de langste dag gedaan is en de zon in gouden tinten ondergaat. Mijn stoel staat dan op een half stenen rondje, ik heb de schuur in de rug, mijn blikken volgen de paden, die vanaf dat rondje als de stralen van de zon de tuin in lopen. Tussen die zichtlijnen liggen de bedden als de parten van een sinaasappel.
Ik heb negen bedden bedacht, eentje meer dan door de leer van de wisselteelt voorgeschreven. Je mag op een bed niet jaar in jaar uit hetzelfde verbouwen. Bonen, aardappelen en kool moeten voortdurend in een cyclus door de tuin verhuizen. Anders trekken ze ongedierte aan, putten de grond uit, of worden gewoon ziek. Het negende bed kon ik braak laten liggen, zoals in de bijbel voorgeschreven wordt.
In februari vriest het niet meer. Driekwart van de tuin is bedekt met gras, verspreid staan wat uien en een enkele koolplant. Het werk kan beginnen. Kees, de buurman van tuin 3, legt het uit. Je moet meer dan spadiep spitten. Dan krijgt het onkruidzaad geen kans meer om te ontkiemen.
Vol goede moed begin ik. Tijdens het spitten glijden de moestuin van vroeger en het ontwerp van nu voor mijn geestesoog ineen. In de regen verplaats ik gras naar de paden, graaf het patroon uit en ga bij een opklaring snel zitten op het als eerste gemaakte halve rondje, de erker van mijn West Wing. Ik kijk uit over mijn tuin. Er was nog niets, maar ik oogstte nu al.
Reviews
Ik kreeg dit boekje via Lucienne, zij drong er maar steeds op aan om het te lezen. Ik heb het niet volledig uitgelezen daar de Moestuin en fotografie activiteiten mijn inzet en krachten opeisen echter ik vind het een heel leuk boekje om te lezen, niet saai! Het geeft een beeld van de ervaringen van Guus weer op zijn Moestuin met de gefingeerde namen van de andere Tuinders.
Prettig leesbaar en leuk.
Prettig leesbaar en leuk.