recente geschiedenis, familiekroniek, een stuk fictie en een groot deel realiteit, verifieerbare namen en feiten... je leest het alsof je erbij bent
Samenvatting
Misky is een jonge vrouw die in 1972 werd geboren in landelijk Colombia. Vanuit een diepe interesse voor haar Indiaanse afkomst en haar sterke drang naar vernieuwing, gaat ze aan de slag als arts tussen de lokale bevolking. Samen met haar man William zoekt zij naar een evenwicht tussen wat is en wat kan in haar leven. Twintig jaar recente Colombiaanse geschiedenis waarin het leven en het overleven van Misky en haar familie wordt beschreven, in hun geliefde Colombia dat wordt verdeeld en verscheurd. Het is een verhaal bewegend tussen pijnlijk neoliberalisme en vergaan socialisme, tussen armen en rijken.
Over de auteur
"Ik ben in april 1950 geboren en heb een leven als bankier geleid totdat ik het in 2004 voor bekeken hield. In mijn vroegste jeugd was ik altijd al creatief bezig, vooral met tekenen en schilderen. Later kwam daar nog het schrijven van gedichten en korte teksten bij. In de voorbije jaren heb ik enkele reizen naar Zuid-Amerika gemaakt en ik schreef met tussenpozen aan de roman Misky. Een geromantiseerd verhaal gebaseerd op authentieke personages."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461765062 / 978-94-617-6506-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 07-10-2011
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 532
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Rodrigo stapte door. Het werd hier altijd al snel donker, maar vandaag leek het licht zich nog vroeger over de hellingen terug te trekken terwijl het een vochtige, beklemmende duisternis achterliet. Er was weinig beweging in het dorp en slechts een paar honden liepen op straat. Hier en daar gaf een peertje een beetje gelig licht af onder een luifel. Er zat een man te roken. Hij keek niet op. Een vrouw sorteerde droge bonen en gooide die in metalen kommen. De bonen tikten tegen de kant terwijl ze hem ongemerkt spiedend met haar blik volgde als hij voorbij liep. Er heerste die schijnbare rust en vrede in de drukkende avondlucht, maar het donker legde een dreiging over het dorp als een zware deken. Sinds de bewoners weet hadden van wat er zich in de regio afspeelde, wurgde elke schaduw zijn verwekker. De mensen vreesden die schaduw en bleven binnen. De donkere nacht was geen gelegenheid meer tot samenkomen, geen schuilplaats meer, maar een gevangenis. Ze voelden de onzichtbare ogen van hun bespieders en bewakers. Ze hoorden altijd weer, en steeds sterker, het naderende geluid van stappen die er niet waren. Nog niet. De psychose omknelde het dorp.
De families waren bang, ze trokken zich al ver voor het avondlicht ging verzwakken terug in hun huizen. In geen tijd waren de bewoners hun uitbundigheid en hun buitenleven kwijtgeraakt. In de lichtcirkel van een enkele lamp aan een houten paal glinsterden regendruppels terwijl ze naar beneden vielen en nog voor ze de grond raakten waren ze uitgedoofd en één met het donker. De aarde, de lucht, het licht en de regen werden opgeslokt door het monster.