BOHEMIAN

De Siegers, twee keiharde criminele broers, zijn meedogenloos en deinzen voor niets of niemand terug. Ezra, een Israëlische man, verhuurt illegaal panden in een aantal grote steden in Nederland, waaronder Amsterdam. Valentijn, een tikkeltje narcistische jongen van zesentwintig, ontmoet Ralf, een gevoelige jongen van drieëntwintig. Ze hebben allebei dezelfde droom. Theater! Een foutje, een uit radeloosheid geboren beslissing, een verkrachting, een vlucht voor emoties, vriendschap en intimiteit, komen samen in de levens van de hoofdpersonen. Indrukken, stoere verhalen, kwetsbare, intense banden en de afgrond van dromen. Luchtige, humorvolle situaties tegenover intieme belevenissen.

"Mijn geloof in de schoonheid van illusies, is de reden dat ik schrijf onder pseudoniem. Met mijn werk als sociotherapeut en hobby’s als fotograferen, theater en schrijven kan ik zeggen dat, ondanks dat ik geboren ben in de luie hoek van Breda, ik alles behalve lui ben."

In de pauze zat Romeo voldaan tegenover Valentijn die er niet vrolijker door ging kijken. Ralf wilde zijn haar even snel goed doen, want meteen na de pauze was het hun beurt. Valentijn dronk rode wijn, dus daar had hij niets aan, maar Romeo had water. ‘Mag ik even een beetje uit je glas schenken?’ ‘Euh, ja?’, reageerde Romeo verbaasd. Ralf pakte het glas, goot wat van de inhoud in zijn hand en smeerde dit door zijn haar. ‘Nu heb ik al veel gekke dingen meegemaakt on tour, maar nog nooit heeft iemand mijn wijn in zijn haar gesmeerd. Spoor jij wel?’ Ralf rook aan zijn handen die inderdaad naar witte wijn roken. Terwijl ze alle drie moesten lachen, kwam de toneelmeester het sein "vijf minuten" geven. Dat hield in dat de pauze nog vijf minuten zou duren. Ralf en Valentijn maakten zich klaar voor hun eerste optreden. Ze stonden stil achter de coulissen in eigen gedachten hun zenuwen te bedwingen. Ralf vroeg zich af of theezakjes vouwen als hobby niet geschikter voor hem was. Valentijn en Ralf werden aangekondigd als twee jongens die elkaar kenden van de houtzagerij. Ralf keek verbaasd en Valentijn moest lachen. ‘Ik had niet verwacht dat hij dat zou geloven, maar ik moest snel even wat verzinnen toen hij vroeg waar we elkaar van kenden.’ ‘Je had ook de waarheid kunnen zeggen.’ ‘Ja, dag. Dan weet iedereen hier dat we elkaar kennen van audities waar we zijn afgewezen. Kom, je moet op, houtzagertje...’ Valentijn knipoogde. Romeo had de zaal goed warm gespeeld en in de pauze had de alcohol rijkelijk gevloeid. De grappen die Ralf had geschreven vielen goed. Er werd gelachen. Wat een heerlijk gevoel. Theezakjes waren toch maar saai, besloot hij.