Via onze emoties naar vrijheid

Wie kent niet de enorme worstelingen die we met onze emoties kunnen hebben? Wie ervaart soms niet de verwarring en de chaos die deze worstelingen in ons leven teweegbrengen? En wie vraagt zich niet eens af: Waarom kunnen we niet eens ‘gewoon gelukkig’ zijn? In Via onze emoties naar vrijheid ligt een manier besloten om in plaats van onze emoties te verwerpen, ze juist te gebruiken om naar de geestelijke vrijheid en het onvoorwaardelijke geluk toe te groeien. En dit zowel individueel als collectief.

"Ik (1964) ben naast alleenstaande moeder ook spiritueel coach, healer en lichtwerker. Ondanks of misschien wel dankzij mijn veelzijdige en turbulente leven heb ik uiteindelijk het onvoorwaardelijke geluk (de verlichting) in en met mijzelf gevonden. Ik heb echter nog één hoger doel: het ‘delen’ van deze onvoorwaardelijke liefde met de rest van de wereld. De schoonheid van wijsheid en geluk wordt naar mijn mening immers alleen nog maar mooier als je het kunt ‘delen’ met anderen."

Relaties zijn uitermate geschikt om jezelf te leren kennen en jezelf te ontwikkelen. Maar gebruik wel de juiste tools zoals gelijkwaardigheid, liefde en respect. Nimmer mag jouw verlangen en/of jouw verwachtingspatroon een eisend karakter krijgen. Niet naar jezelf toe en niet naar de ander toe. Dit voorkomt een hoop verdriet en teleurstelling. Stelling: "Als je niets verlangt, word je ook niet teleurgesteld." Op een lager ontwikkelingsniveau betekent bovengenoemde stelling, kiezen voor de weg van de minste weerstand. Struisvogel politiek waar je geen millimeter wijzer van wordt. Het geluk is dan maar schijn alwaar je achter komt op het moment dat je eens, keihard met jezelf geconfronteerd wordt. En geloof me, dit zal geschieden. Op een hoger ontwikkelingsniveau, is deze stelling, deze houding onmogelijk. De reeds duidelijk voelbare, natuurlijke drang om te ontwikkelen, middels de lessen die het leven ons voorschotelt, kan dit niet dulden. Want als we geen gehoor geven aan onze verlangens, geven we geen gehoor aan de roep van onze emoties om geheeld en uiteindelijk verlicht te worden. We weten dat we, ook via eventuele teleurstellingen, die deze houding zou kunnen impliceren, leren, ontwikkelen en helen. Dus alleen vanuit een inmiddels verlicht ontwikkelingsniveau is bovengenoemde stelling mogelijk. Er zijn dan immers geen stukken meer te helen en kunnen we berusten in onvoorwaardelijke liefde voor alles en iedereen. Voor Al wat Is. Vanaf dit niveau is het leven ‘vol’ en genieten we van elke stap. Teleurstelling is daar geen optie meer. Hiermee wil ik niet zeggen dat een nog niet geheel verlicht persoon deze stelling niet al in mindere of meerdere mate kan ervaren. Bepaalde gedeelten in ons kunnen namelijk reeds verlicht, blokkade vrij, zijn terwijl we op andere vlakken nog vast zitten binnen muren van oude pijn, teleurstelling en verdriet. Dus kort gezegd hangt de beleving van deze stelling af van het ontwikkelingsniveau van waaruit er naar deze stelling gekeken wordt. Mijn advies in deze is dan ook: "Mens, durf te leven."