Mooi en heel spannend fantasieverhaal.Als je eenmaal begint, lees je het in een adem uit.
Het kristal van Siloria
- Auteur
-
Eva de Jonge
- Uitvoering
- Paperback
- Reviews
- 1 reviews
- Prijs
- € 22 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Elise Siranta is een heel gewoon meisje, maar toch is precies zij uitverkoren om kennis te maken met het magische rijk Siloria. Siloria heeft haar hulp hard nodig. De kwade tovenaar Jeremiah wil namelijk de macht van het rijk overnemen. Alleen een mensenkind kan de wezens van Siloria nog redden. Maar waarom moet Elise dat mensenkind zijn? En hoe is het mogelijk dat ze uitgerekend met Colin, haar meest gehate klasgenoot, in Siloria terechtkomt? Elise neemt je mee naar plaatsen waar je niet eens van hebt durven dromen. Zal ze Siloria kunnen redden?
Over de auteur
"Ik ben op 10 augustus 1992 geboren in Halsteren. Ik was altijd al bezig met lezen en schrijven. Toen ik nog niet kon lezen, pakte ik al boeken en verzon verhalen bij de plaatjes. Ik was 14 jaar toen ik Het kristal van Siloria bedacht. Het verhaal heeft altijd al in me gezeten, maar toen kwam het er pas uit. Siloria was en is nog steeds mijn geheime wereld. Ik hoop voor anderen nu ook."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461767233 / 978-94-617-6723-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 06-01-2012
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 256
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Elise dacht eerst dat ze beland was in een studio met prachtige decorstukken, gemaakt om de mensen te vermaken en te verwonderen. Toen zag ze Gambry, waardoor ze wist dat dit geen decorstukken waren, maar iets wat echt was en waar elfen woonden. De bomen in Perla stegen zo hoog de hemel in, dat je de toppen niet kon zien. Het hele dorp leek zich in diezelfde bomen te bevinden. Huizen balanceerden op enorme takken. Prachtige, kleine huizen die je alleen in sprookjes tegenkwam. Ze waren beschilderd met dezelfde tekens die Elise in het stadion had gezien. Cirkelend om de bomen vonden trappen hun weg naar de huisjes. Die waren vast en zeker bedoeld voor diegenen die geen vleugels hadden, bedacht ze. Het viel haar op dat ook de huizen van normale grootte waren, net als het stadion. Veel te groot voor de kleine elfen. Er hingen duizenden blauwe lantaarns in de bomen die de aankomende schemering tegengingen. Overal hoorde je water stromen dat afkomstig was van kleine beekjes die kriskras door het dorp stroomden. De grond van het dorp was bedekt met gras en klavertjes. Je kon nog net een paar smalle paadjes onderscheiden.
Elise wist meteen dat als ze later het huis uitging ze hier wilde gaan wonen. Het was prachtig.
‘Vind je het mooi?’, vroeg Gambry, Elises gezichtsuitdrukking goed uitleggend. ‘Ik ben nog steeds verliefd op dit dorp en ik woon er al heel mijn leven.’
Ze stopte haar handen in haar zij en keek even liefdevol naar het dorp voor ze verder gingen.