prachtig boek en zeer emotioneel
Samenvatting
Liefde is prachtig! Zo rood is liefde, zo rood is haar verdriet. Hij is haar vader, zij is zijn dochter. Zij wist niet wat er zou gebeuren en hij wist het wel. Hij voelde het van binnen, zij zag het van buiten. Slechts één oorlog waar hij in streed. Zij was slechts een toeschouwer. Haar handen grepen naar zijn liefde, zijn pijn duwde het weg. Zij was verliefd, verdrietig, vrolijk en gebroken. Hij voelde haar tranen en zag slechts haar pijn. Terwijl hij zijn schilderij niet wilde afmaken, gaf zij hem de verfkwasten. Zij was zijn toeverlaat en hij was haar medicijn.
Over de auteur
"Ik ben geboren op 20 april 1991 in Rotterdam. Na een geweldige jeugd ben ik in 2009 begon ik met mijn studie Europese studies op de Haagse Hogeschool. In 2010 begon ik met het schrijven van teksten, die ik plaatste op Facebook. Halverwege 2010 verloor ik mijn vader aan kanker. In die periode begon ik met het schrijven van Een glaasje alcohol halal. Schrijven werd mijn medicijn tegen dit ontroostbare verdriet."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461768551 / 978-94-617-6855-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-03-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 98
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De wind was niet warm, eerder heet. Mijn ogen rustten op een stel heuvels, bergen, en hier en daar waren er bomen te zien. Nu en dan hoorde je een tractor langsrijden. Ik zat onderuit, met een flesje Hawaï in mijn handen. Het smaakte net iets te zoet en de kleurstof verdampte op mijn tong. Ik dacht aan thuis, waar mijn oma was. Slechts een paar kilometer van hier, daar waar ook mijn mama was. Gisteren vertelde mijn oma mij over haar land, over haar geschiedenis en over haar leven. Haar woorden, zinnen en verhaal zijn mij elke minuut van de rest van de dag bijgebleven. Haar verhaal over mijn vader, haar woorden over haar schoonzoon, ze raakten me diep. Ik keek over mijn schouders en zag mijn opa nog geknield zijn smeekbeden verrichten. Ik kon mijn ogen niet lang laten rusten op dat ene plekje en draaide me gauw om. De tranen vielen weer over mijn wangen. Slechts twee tranen, die voortkwamen uit duizenden steken in mijn hart. Ik wist waar ik was, ik wist waarom ik hier zat, maar ik wist niet wat ik moest doen. Het leed was te zwaar. Ik kon me niet omdraaien, Ik wilde zo snel mogelijk weg. Deze rustplaats verlaten.