Ainima van Arcta gaat naar de Aarde

Samen met haar vriend Dalan en diverse andere Arctaranen vliegt Ainima naar de Aarde. Missie: de aardebewoners helpen in licht en liefde te leven. Maar... is dit nog nodig? Op weg er naartoe moeten ze door zeven tijdstunnels. Na elke tunnel komen ze in een zwaardere dimensie terecht. Hoe beleeft liefdesmagiër Ainima dit? En wie zijn de Merenen? Bij aankomst op Aarde blijken sommige bewoners een speciale wens te hebben. ‘Ainima van Arcta gaat naar de Aarde’ is geschreven voor kinderen vanaf 8 jaar en bevat illustraties van de auteur.

"De boeken van mij (1961) kenmerken zich door compactheid en de harmonie tussen tekst en tekening. Sinds 2010 heb ik zes boeken uitgebracht. Daarbij voeren mijn gedichtenbundels de boventoon, want die schrijf ik het liefst. Met de kinderwereld voel ik mij eveneens verbonden, vandaar dit vervolg op Ainima van Arcta op zoek naar haar speciale talent, uit 2011. Daarna kwam een kindergedichtenbundel. Mijn andere passies zijn theaterdans beoefenen in een groep en alleen mediteren."

Even later duikt de zevende tijdstunnel op. Ook die zuigt hen op. Nu zien ze blauwe kronkels en dan... dan zijn ze ook uit deze tunnel." "Gefeliciteerd allemaal!", roept Aita uit. Een nieuw heelal met sterren en planeten en daar... in de verte. Langzaam laat het panoramaraam het zien. "De Aarde", fluistert Ainima. Thuis, denkt ze. Langzaam komt de blauwe planeet zo dichtbij dat de continenten en de zeeën te zien zijn. Iedereen van De Horizon kijkt er ademloos naar. "We hebben net een extra beschermlaag om het schip gelegd", zegt Aita. Opeens klinkt er een belletje ten teken dat er een directe oproep binnenkomt. "Welkom, Aita", zegt een vriendelijke vrouw vanaf het scherm. "Hoe gaat het met jou en jouw team en met het schip Het Avontuur, Layla?", zegt Aita glimlachend. "Het gaat prima met ons, al verlangt iedereen enorm naar Arcta. De missie is zo goed gegaan dat we het werk met de Aarde gerust aan jullie over kunnen laten. Eén team Arctaranen is meer dan genoeg want de mensen voeden elkaar op. Misschien hoeven jullie zelfs geen jaar te blijven, Aita." "Dat zou fijn zijn, al zijn we er wel op ingesteld. Hoe lang zijn jullie hier nog?" "Nog twee dagen om uit te wisselen met jou en Maya en andere zaken te doen. Dan vertrekken we." "Prima, dat uitwisselen doen we morgen even via het scherm, goed?" "Okee, tot morgen!" Ze steekt haar hand op. Dan wordt het scherm weer zwart. Het team komt de volgende middag weer bij elkaar in de grote meditatieruimte. "We zijn het volgende te weten gekomen", zegt Aita. "De Aardebewoners zijn zo goed op weg dat ze alleen heling op afstand nodig hebben. Toch is het fijn als we enkele mensen met ervaring in gedachtenkracht verder kunnen helpen. Er is echter nog iets anders."