Het duistere tegenlicht

Rinna, een meisje van zestien, heeft zolang zij zich kan herinneren last van nachtmerries. Deze nare dromen krijgt ze door pillen die ze moet slikken van Gertrude, die haar al haar hele leven verzorgt. Volgens Gertrude maken de pillen Rinna juist beter. Rinna raakt opgezadeld met vragen en ontsnapt wanneer het haar te veel wordt met haar beste vriend. Wie is het meisje dat zij telkens in haar nachtmerries ziet? Waarom is Gertrude zo wanhopig wanneer Rinna ontsnapt? Wat willen de nachtwakers en wie is toch die man die haar in de schaduw in de gaten houdt? Maar de grootste vraag is, wie is zij nu eigenlijk...?

"Ik ben geboren in het jaar 1991 te Haarlem. Thrillers en Fantasy hebben mij altijd gefascineerd. Van jongs af aan schrijf ik al verhaaltjes die ik ook voorzag van illustraties. Schrijvers als Tolkien, Steve Berry en Anne Rice zijn mijn grote voorbeelden. Zij hebben mij geïnspireerd om dit boek tot stand te laten komen. Daarnaast vind ik het middeleeuwse tijdperk erg interessant en dit gegeven heb ik dan ook meegenomen in Het duistere tegenlicht."

Overal lagen levenloze lichamen verspreid door de gangen in het kasteel. Een meisje, ongeveer vijf of zes jaar oud, rende en zocht door de lange gangen van het kasteel. Aan het einde van de gang stond een gedaante, gekleed in zwart. Hij draaide zich om en keek in haar richting. Zijn huid leek alsof het geen zonlicht in jaren had gezien. Zijn blauwe aderen waren goed te zien op zijn bleke huid en zijn ogen waren glazig, een grijze tint en zijn pupillen waren kegelvormig in plaats van rond. Hij liep langzaam en geruisloos, bijna zwevend naar haar toe. Hij greep haar bij haar keel en tilde haar gemakkelijk omhoog. Het meisje spartelde tegen en zette haar nagels in de armen van de gedaante maar hij liet niet los. Er klonk in de verte een enorm gegil. De gedaante draaide zijn hoofd richting het geluid, liet het meisje los, dat hard neerkwam op de grond en ging zo snel als de wind er vandoor. Het meisje greep naar haar keel, hapte naar adem en voelde iets vochtigs. Ze deed haar hand voor haar gezicht en zag dat haar hand bedekt was met een rode vloeistof. Bloed. Ze stond op en ging rennend de gangen door. Daar aan het einde van de gang zag ze twee gedaantes met een vrouw. Zij hadden de vrouw vast. Deze vrouw had lang bruin haar en bruine ogen. Ze droeg een lange, groene jurk met een strak aangetrokken korset en had wijd uitlopende mouwen. De ene gedaante had de linkerarm en de ander de rechterarm vast. Ze was zo aan het tegenwerken dat de gedaantes haar amper vooruit kregen. ‘Laat me los! Laat me los!’ Op een gracieuze wijze kwam een derde gedaante aangelopen. Hij trok haar aan haar haren omhoog en slingerde haar met gemak over zijn rechterschouder.