Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

de aarde van de beestjes

Auteur

Hans Reddingius

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
17 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Mensen leven op aarde met alle andere beestjes. Daar komt heel wat bij kijken. Dierenrechten, natuurbehoud, tolerantie, waarheid en onwaarheid; mensen doen van alles, zoals eten, vechten, beminnen, herdenken. De auteur heeft over dit soort zaken meningen en opvattingen, maar dringt die niet op. De lezer wordt uitgenodigd om na te gaan hoe hij/zij er zelf tegenover staat. Serieuze filosofische kwesties worden in korte opstellen besproken in gewoon Nederlands op een manier die aansluit bij onze alledaagse werkelijkheid, en gelardeerd met korte gedichten.

Over de auteur

"Ik ben geboren in 1930 op Java, zoon van een theeplanter en een pianolerares, en kleinzoon van een dichter en een confectiefabrikant. Schrijven heb ik van jongs af gedaan, over van alles (vooral levensbeschouwing, wetenschap, en haikudichtkunst) en ik vind dat ik er steeds beter in ben geworden. Gedichten schrijf ik vanaf de jaren '50 van de vorige eeuw. Inspiratiebronnen voor dit boek zijn vooral humanisme, zenboeddhisme en de haikuwereld. Maar niet al te zwaarwichtig."

Productinformatie

ISBN
9789462061651 / 978-94-620-6165-1
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
20-07-2012
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
72
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Als ik aan het zwemmen of lopen ben, onder de douche sta, lig te vrijen, wat is het dan dat zwemt, loopt, douchet, vrijt? Ik toch zeker, of niet soms? Maar als ik lees, musiceer, droom, praat, denk, dan heb ik niets met al die armen en benen en huid en andere onderdelen te maken, d.w.z. ik gebruik ze wel, maar ik zit er niet in, ik zit in het verhaal, de muziek, het gesprek, de gedachtegang. Er zijn mensen die denken dat ik, Hans, er nog ben als mijn lichaam dood is en dus niet meer door mij kan worden gebruikt om dingen te doen. Ik geloof daar niets van. Als er in mijn hersenen ergens iets mis gaat met de chemie of met de bedrading word ik al helemaal iemand anders, lijk ik niet meer op Hans. Als ik volslagen dement ben en niemand meer herken, is er dan nog iets van Hans over? Ik zou zeggen van niet. Als er al iets van Hans over is na zijn dood of zijn dement worden dan is dat niet datgene waaraan de andere mensen Hans herkenden, dus waar we het dan over zouden hebben is mij onduidelijk. Ik, Hans, zou dus iets moeten zijn dat onbestaanbaar is zonder een goed functionerend lichaam inclusief brein, maar dat niet samenvalt met dat lichaam. Waaruit blijkt dat Hans er is? Uit allerlei gedachten en gevoelens die ik bij mezelf laat ronddwarrelen. Die gedachten en gevoelens ontstaan in mijn lichaam, uit chemische processen die zich daar afspelen. Het probleem is nu verschoven: héb ik gedachten en gevoelens en zo ja, wat is het dan dat die gedachten en gevoelens heeft? Of bén ik die gedachten en gevoelens? Wat dacht u?

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Je toelichting moet minimaal 15 woorden zijn.

door Hans van Dijk op 28-08-2012
En mooie selectie uit de originele, vaak speelse beschouwingen die Hans Reddingius in de afgelopen jaren met veel ijver en kennelijk plezier schreef voor de Hugroniek.