Een indrukwekkend verhaal waarvan veel nog niet eens beschreven is (heb ik het gevoel). Het geeft goed aan hoe je in een situatie verzeild kunt raken en niet de mogelijkheid hebt hier echt aan te ontsnappen. Toch geeft het ook de kracht van de schrijfster aan. Zij zet door.....top hoor.
Samenvatting
Het leven van Daisy ziet er heel rooskleurig uit, totdat ze op 14-jarige leeftijd haar eerste vriendje krijgt. Dit blijkt een verschrikkelijke relatie te zijn, doordat het innerlijke duiveltje van dit vriendje ernstige psychische gevolgen heeft voor Daisy. Er wordt bordeline bij haar geconstateerd en als klap op de vuurpijl krijgt ze ook te maken met een eetstoornis. Het wordt zelfs zo heftig dat ze er bijna aan onderdoor gaat. Komt ze hier ooit weer bovenop?
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1987 in een dorp waar ik nog steeds met mijn ouders en twee broers woon. Na een gelukkige jeugd kreeg mijn leven vanaf mijn 14e een hele andere wending door een traumatische ervaring. Daarnaast had ik nog een eetstoornis en is borderline bij me gediagnosticeerd. Met de hulp van de GGZ, maar vooral door de steun van mijn omgeving probeer ik er nu weer bovenop te komen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462061729 / 978-94-620-6172-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 31-07-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 152
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Mijn leven ging steeds meer veranderen, ik ging het leven leiden zoals Freek wilde dat dat ging. Waar ik was, daar was Freek ook en als we niet samen waren stond mijn telefoon altijd roodgloeiend. Voortdurend wilde hij weten waar ik was en met wie ik was. Zo ging hij mij langzaam isoleren van de buitenwereld, ik moest mijn telefoon altijd afgeven, zodat hij kon controleren wat ik die dag allemaal naar mensen gestuurd had. Niet veel later kwam daar ook mijn e-mail en MSN bij, hij sloeg al mijn gesprekken van MSN op en ging deze later teruglezen. Ook mijn e-mail werd gecheckt. Ik vond het heel raar en ook heel benauwend, dit hoefde hij helemaal niet te doen dacht ik, want ik doe helemaal niets verkeerd. Om hem een beetje te helpen dit wat meer van zich af te zetten, veranderde ik mijn wachtwoord en vertelde hem dat via de telefoon. Hij hoefde me niet dan steeds te controleren en ik kon laten zien dat ik gewoon te vertrouwen was.
Niet veel later stond Freek op de stoep, ik was alleen thuis. Hij keek raar uit zijn ogen, alsof zijn pupillen heel groot waren en door mij heen keken. Die blik was eng, ik wist niet wat ik zag. Dit was Freek niet, ik noemde het de duivel.