De spannende avonturen van
baronesje Snotsok

Baronesje Snotsok wordt om hulp gevraagd door de betoverde merel Mario om de strijd aan te gaan met de boze heks uit het noorden. Op haar reis naar het toverkasteel maakt ze kennis met reus Rinus, de Zonnebloemkoningin, Fidel de kat en en een leger Guregrobbels die in dienst zijn van de heks. Samen binden ze de strijd aan om de lelijke heks en haar guregrobbels voorgoed het zwijgen op te leggen.

"Het is altijd een grote wens geweest om ooit eens een kinderboek(je) te schrijven.Helaas door tijdgebrek in verband met mijn andere hobby (zingen) is het er nooit van gekomen.Totdat ik slapeloze nachten kreeg door het meedoen aan een talentenjacht op de televisie. De nachtelijke uurtjes vulde ik op om mijn schrijversdroom te verwezelijken.En het resultaat mag er zijn. Zo slecht is het nog niet om ’s nachts niet te kunnen slapen..."

Snel dook het drietal achter een grote struik. Toen ze naar de lucht keken, zagen ze in het donker de schaduw van de boze heks uit het Noorden. Het maanlicht wierp stralen op haar lange, zwarte mantel. Ze zoefde spiedend over het bos. ‘Ssst,’ fluisterde Fidel, ‘ze is zeker naar jullie op zoek. Die Guregrobbel van daarstraks heeft natuurlijk verslag uitgebracht.’ De heks verdween achter een donkere wolk. Baronesje Snotsok slaakte een zucht van opluchting. ‘Pfff...ze heeft ons niet gezien.’ Fidel zette zich weer in beweging. ‘Kom, we gaan verder.’ Ze naderden de rand van het bos. Opeens wees Fidel recht voor zich uit. ‘Daar...! kijk!, het toverkasteel.’ Baronesje Snotsok schrok, toen ze zag hoe groot en griezelig het kasteel er uitzag. De merel slikte. ‘Oei, wat is het groot’, zei hij met bevende stem. Onverwacht hoorden ze een vreemd, bonkend geluid. ‘Wat is dat?’, vroeg het baronesje met bibberende stem. ‘Dat zijn de Guregrobbels’, ging Fidel verder. ‘Ze wonen hier vlakbij en bewaken het toverkasteel.’ Plotseling dook de heks weer op. In de verte zagen ze haar weer komen aanvliegen op haar bezemsteel. ‘Bukken’, riep Fidel en hij duwde het baronesje en de merel op de grond. De heks zette de landing in en kwam niet ver van onze vrienden neer in een groot veld. ‘Wel alle toverspreuken nog aan toe!’, hoorden ze haar boos zeggen. ‘Waar zijn dat ettertje van een baronesje Snotsok en die vervelende merel nou gebleven?’ Roerloos lagen onze vrienden in het hoge gras en hoorden de heks tieren en vloeken. ‘Oei, wat is ze lelijk’, merkte het baronesje op. ‘Sssst, stil, dadelijk hoort ze ons’, fluisterde Fidel. Maar het was al te laat. De heks draaide zich met een ruk om in de richting van het drietal.