vlot en leuk geschreven !
Samenvatting
Een gepensioneerde werknemer becommentarieert een aantal bedrijfssituaties. Dit boek is een soort bizarre dialoog tussen de dankbare gepensioneerde en de rebel die samen onder hetzelfde dak, namelijk de auteur zelf, wonen. De lichtvoetigheid waarmee dit gebeurt zal de lezer af en toe aan het lachen brengen, maar ook doen stilstaan en reflecteren rond thema’s als: leidinggeven, communiceren, samenwerken, vergaderen, ondernemen, waardering... Iedereen die in een organisatie werkt waar met anderen moet samengewerkt worden (zowat iedereen dus) zal voldoende aanknopings-punten vinden met de eigen situatie en het onderscheid tussen essentie en oppervlakkigheid smaken.
Over de auteur
"Ik werkte bij Bekaert van 1971 tot 2010. Ik had fijne collega's in een onderneming die voldoende mogelijkheden bood tot bijleren. Ik was vooral geïnteresseerd in beslissings- en samenwerkingsmodellen. Ik had hiervoor zelf niet de nodige competenties, maar door de steun van iedereen kreeg ik de kans mij hierin uit te leven. Ik kreeg meer dan ik kon geven. Dit boek probeert de lezer een stukje te laten delen in mijn ervaringen en bedenkingen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462061972 / 978-94-620-6197-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 10-08-2012
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 182
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Een paar jaar geleden was het zover. We waren rookvrij in Ingelmunster en we waren er fier op. Een beetje misplaatste fierheid vond ik. Als ik dat vergeleek met de situatie in Zwevegem van bijna 40 jaar geleden moesten we in Ingelmunster niet te hoog van de toren blazen. Zwevegem was al rookvrij in 1971. Het werd wel nog in twee woorden geschreven: rook vrij. Wij waren vrij te roken waar wij wilden, wanneer we wilden, hoeveel we wilden, met wie we wilden, wat we wilden. Het werd zelfs aangemoedigd. Als we vergaderden in de hoofdkantoren of in de verkoopkantoren werden minstens 10 soorten sigaretten op tafel gezet, een pakje van elk en 2 soorten sigaren.
(...)
De wetgeving en de gewoontes zijn ondertussen gelukkig veel verbeterd. Nu kunnen we werken in gezonde lucht en we zien elkaar tenminste zitten tijdens de vergaderingen. Het is te zeggen, we zouden elkaar kunnen zien zitten ware het niet van de nieuwe spelbreker namelijk de projector, ‘beamer’ in het huidig Nederlands. Degene die de vergadering leidt en heeft voorbereid tovert het document op zijn ‘portatiefke’, via de projector wordt het geprojecteerd op de muur, desgewenst in stereo, maar dan wel bij voorkeur op dezelfde muur. Hij leest af van de muur, geeft meteen ook nog wat toelichting en zo kijkt iedereen naar de muur, luistert naar de muur, antwoordt tegen de muur en ondanks de zuivere lucht ziet men elkaar toch weer niet meer zitten. Iedereen doet het met de muur en als er al eens een dood moment is, zit iedereen perfect verscholen achter zijn portatiefke.
(...)
Weet je wat ze toen deden met mensen die tegen de muren begonnen te praten? Ze stopten die in een gesloten instelling. Toen waren het nog uitzonderingen, nu is bijna iedereen een muurprater, maar men heeft een gepaste oplossing gevonden. De meeste bedrijven die naamwaardig zijn, zijn ondertussen gesloten instellingen geworden. Zie maar naar de hoge draadomheining en reuze gehaktmolens om in en uit te ‘batchen’.
Reviews
Als ex-Bekaertmedewerker vind ik dit een prachtige uitgave.
Ik kan mij in de vele passages inleven
Ik kan mij in de vele passages inleven