Ook ‘DAT’ is de Provence

Geen Nederlander, geen Belg of hij kent de Provence. "Tuurlijk, daar ben ik vaak genoeg op vakantie geweest!" En dan noemen ze de naam van een onooglijk dorpje dat ze door en door kennen, dat spreekt. Maar wat gebeurt er in zo’n dorpje tijdens de tien maanden zonder toeristen? Dat kom je alleen te weten wanneer je er werkt, woont en met de mensen leeft. Dat doet Carl Jacobs al jaren. Daarom zijn deze verhalen een lust om te lezen, ook voor de zelfverklaarde Provence-kenner.

"Ik  verhuisde in het jaar 2000 naar de Provence  om er te gaan leven en te schilderen. Ik kwam terecht in Callian, één van de oudste middeleeuwse dorpjes (villages perchés) op de grens van de Var en de Alpes Maritimes (Estérelgebergte). Mijn integratie bij de plaatselijke bevolking verliep snel en ik ontmoette alzo een aantal bizarre figuren met daaraan verbonden, enkele grappige anekdotes."

Eureka

Het gebeurt regelmatig dat pastoor Antoine op de bank zit naast de ingang van zijn heiligdom. Mediteert hij, droomt hij van bovennatuurlijke krachten, heeft hij zoals iedereen aardse zorgen, ik weet het niet, maar ik doe er soms weleens een praatje mee.

Hij klaagt de laatste tijd vaak over het feit dat zijn kleine schare aan overgebleven gelovigen sterk aan het bezuinigen is. Dit blijkt wanneer hij na de omhaling tijdens de kerkdienst de schamele hoeveelheid aan twee, vijf of tien eurocent muntjes telt. De gulheid van zijn sekte lijkt niet recht evenredig meer aan hun diepgelovigheid.

Sinds een paar weken heeft dit fenomeen echter een drastische, positieve wending gekregen en vindt hij in zijn mandje bijna enkel nog biljetten van vijf euro!

De heilige man himself heeft mij zijn geheim prijsgegeven.
Halverwege het korfje heeft hij een netje geplaatst.

Het is blijkbaar een beetje genant, wanneer het edel gebaar van de gift vertaald wordt in het gerinkel van kleine muntjes.

Ook ‘DAT’ is de Provence!