Een triest ongeluk, lang geleden, zo puur beschreven.
Knap om dit zo te verwoorden!
Een boek dat indruk op mij heeft gemaakt.
Knap om dit zo te verwoorden!
Een boek dat indruk op mij heeft gemaakt.
Samenvatting
Augustus 1954. Het jaarlijkse zomerkamp van de katholieke verkennersgroep uit het Overijsselse dorpje Wierden eindigt in een tragedie. De negentienjarige Wim en de dertienjarige Herman raken vermist, nadat ze zich hebben opgefrist in de rivier de Eems in Duitsland. Voor hun leven wordt gevreesd. Leo, de broer van Wim, is ook mee op zomerkamp. Dagenlang verkeert hij in onzekerheid over het lot van zijn broer. Wat is er gebeurd en zal hij zijn broer nog terugzien?
Over de auteur
"Ik ben geboren in Heemstede in 1968 en woon samen met mijn man en twee kinderen in Haarlem. Ik ben werkzaam als juridisch medewerker bij de gemeentelijke overheid. Na mijn eerste misdaadroman, Te kwader trouw, heb ik nu een novelle geschreven. De novelle Breur is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is het verhaal van mijn vader."
Productinformatie
- ISBN
- 9789462069183 / 978-94-620-6918-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 17-05-2013
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 130
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
‘Marie, ze hebben aangeboden om een helderziende in te schakelen om Wim en Herman te vinden’, zegt vader tegen moeder.
We zitten met z’n vijven in de achterkamer aan de tafel te eten.
‘Een helderziende?’, herhaalt moeder verbaasd.
‘Ja, hij heet Gerard Croiset en hij komt uit Enschede. Hij is bekend en hij werkt regelmatig met de politie samen. Hij schijnt al aardig wat zaken van vermiste kinderen te hebben opgelost.’
‘Geloof jij daarin?’
‘Nee, maar we kunnen het proberen.’
‘Wanneer God het wil, zal Wim terugkeren’, zegt moeder beslist. ‘Wij hebben geen helderziende nodig. Ik bid wel tot de heilige Antonius.’
Demonstratief sluit ze haar ogen en vouwt ze haar handen. ‘Heilige Antonius, maak dat ik mijn kind terugvind’, bidt ze.
Terwijl ik naar de lege stoel van Wim kijk, besluit ik dat ik vanavond ook maar eens tot de heilige Antonius ga bidden.
We zitten met z’n vijven in de achterkamer aan de tafel te eten.
‘Een helderziende?’, herhaalt moeder verbaasd.
‘Ja, hij heet Gerard Croiset en hij komt uit Enschede. Hij is bekend en hij werkt regelmatig met de politie samen. Hij schijnt al aardig wat zaken van vermiste kinderen te hebben opgelost.’
‘Geloof jij daarin?’
‘Nee, maar we kunnen het proberen.’
‘Wanneer God het wil, zal Wim terugkeren’, zegt moeder beslist. ‘Wij hebben geen helderziende nodig. Ik bid wel tot de heilige Antonius.’
Demonstratief sluit ze haar ogen en vouwt ze haar handen. ‘Heilige Antonius, maak dat ik mijn kind terugvind’, bidt ze.
Terwijl ik naar de lege stoel van Wim kijk, besluit ik dat ik vanavond ook maar eens tot de heilige Antonius ga bidden.
