Wanneer je niet meer leeft, maar overleeft
Overleven met autisme, onderliggende stoornissen, opnames in de psychiatrie
- Auteur
-
Gaby 't Hart
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 5,0 / 5 (6 reviews )
- Prijs
- € 21 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
(Nederland en België)
Samenvatting
Het leven is geen rozengeur en maneschijn, voor niemand. Bij sommigen kan het leven dusdanig zwaar gaan wegen, dat je moet gaan overleven. Dit boek zal een kijk geven over het leven in de psychiatrische zorg, wat de mentale gezondheidszorg inhoudt, het overleven met autisme, depressies, zelfbeschadiging en suïcidaliteit. Het zal heftige, ingrijpende hoofdstukken bevatten, maar ook luchtige hoofdstukken. Het is niet zo dat je nooit kan genieten van het leven met een depressie.Ook is het niet zo dat je als psychiatrisch patiënt ‘gek’ bent. Je hersenen werken alleen net iets anders dan bij anderen. Ik ben klaar om mijn verhaal te delen en het taboe rondom de psychiatrie te doorbreken.
Over de auteur
Gaby ’t Hart is geboren in Spijkenisse. Sinds haar vierde woonachtig in Alblasserdam, samen met haar moeder en hun honden. Zij is geboren met autisme, dit is helaas pas veel later gediagnosticeerd, waardoor zij op de verkeerde wijze benaderd werd. Ze doet hard haar best te overleven in een wereld vol prikkels. Haar liefde voor dieren is oneindig groot. Paardrijden is haar passie. Helaas vecht ze ook met depressies, zelfbeschadiging en suïcidaliteit. Dit is de reden dat zij in de psychiatrische zorg terecht is gekomen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463892025 / 978-94-638-9202-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-04-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 210
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Het valt nauwelijks te omschrijven: de depressies en de andere stoornissen die erbij komen kijken.
Komen die stoornissen allemaal voort uit mijn autisme? Ik weet het niet, maar dat het lijkt alsof er met de tijd steeds meer bijkomt, doet mijn hoop afnemen op een toekomst die leefbaar is.
Zo graag zou ik uit willen leggen wie ik ben, wat ik voel, waarom ik dingen doe zoals ik ze doe.
Ik kan het niet, want ik weet niet wie ik ben. Ik weet vaak niet wat ik voel en ik weet ook niet waarom ik dingen doe zoals ik ze doe.
Mijn hele leven denk ik al aan mijn omgeving. Ik wil mijn omgeving tevreden houden, maar ik faal hier keer op keer in. Egoïstisch werd ik genoemd, terwijl mijn hoofd continu aan anderen dacht.
Ik wilde mezelf wegcijferen, anderen helpen, maar mijn hulp kwam altijd op het verkeerde moment en werd verkeerd ingeschat, waardoor het weer uitliep op: ‘Je denkt alleen maar aan jezelf’, ‘Je bent egoïstisch’.
Enorm veel pijn deden en doen deze opmerkingen mij, juist omdat ik er de hele tijd mee bezig ben in mijn hoofd hoe ik het anderen naar hun zin kan maken. Maar ik voer het verkeerd uit. Ik wil niemand teleurstellen, maar juist als ik denk iemand te helpen, stel ik die persoon teleur, omdat ik diegene niet helpen kan. […]
Ik word niet beter, hoeveel mensen mij ook vertellen “Je kunt ermee leren leven” of “Je moet jezelf leren accepteren”. Die mensen snappen niet dat ik dat niet kan.
Alle pillen die ik geslikt heb, deden niks, want ze zorgen er niet voor dat mijn hersenen minder goed gaan functioneren … Als dat wel het geval zou zijn geweest, dan zou ik waarschijnlijk niet beseffen dat mijn leven niet leefbaar is en dat ik eigenlijk geen hoop meer heb op de toekomst. […]
Zullen mensen met autisme ooit kunnen functioneren in de maatschappij? Kan de maatschappij ooit mensen met autisme accepteren? Komt er een moment dat mensen met autisme ook net zo kunnen leven als een persoon die niet gediagnosticeerd is met autisme? Zal het ooit zover komen?