Samenvatting
De auteur beschrijft in dit boek een episode uit de periode van de dienstplicht. Het leven op de LIMOS, kazerne te Nijmegen, is het decor voor dit boek. Het boek verhaalt over de belevenissen van zowel het kader als de dienstplichtig soldaat vanaf de eerste opkomstdag tot het vertrek als “geoefend soldaat” naar de basis of de vervolgopleiding. De auteur was zelf één van de instructeurs in deze periode en zijn bevindingen zijn dan ook gestoeld op waar gebeurde feiten en gedragingen. Het boek is een stukje “levende geschiedenis”, waarin vele oud-dienstplichtigen, doch ook het (beroeps)kader zich zeker zullen herkennen.
Over de auteur
Martin van der Linden (1948) werd na zijn omscholing van Marechaussee naar Luchtmachtmilitair in 1972 tewerkgesteld op de LIMOS te Nijmegen als onderofficier instructeur. Van 1972 tot 1996 (sluiting van de kazerne) heeft hij gewerkt bij het nr.1 Instructiesquadron in de Snijderskazerne. Na de opschorting van de dienstplicht is hij omgeschoold tot personeelsfunctionaris en via de vliegbasis Eindhoven en de LETS, uiteindelijk op de KMA in 2003 met leeftijdsontslag gegaan.
Inkijk
Altijd en overal op tijd aanwezig zijn is een punt waarover nooit gediscussieerd zal worden. Wie zich hier niet aan houdt zal het weten! Een ander punt van disciplinaire orde is het gedrag en het tenue. Iedere militair dient zich steeds correct en netjes te gedragen en zich te kleden volgend het voorschrift “tenuen”. Dit houdt met name in dat men zich altijd met gepoetste schoenen, gesloten knopen, pet (of helm) op, handen uit de zakken op weg begeeft. Ontmoet men een meerdere, dan brengt men de militaire groet. Komt men een bureau binnen dan klopt men en wacht tot iemand “binnen” roept. Vervolgens neemt men dan de houding aan en meldt zich met zijn rang, naam en reden van het bezoek. Bij het weggaan meldt men zich weer af en vraagt of er “nog iets van uw orders” is. Ook het gedrag onderling komt uitgebreid aan de orde. Het met elkaar samenleven gedurende 13 weken moet gaan leiden tot een hechte groepsvorming. Dit betekent geven en nemen. Voor individualisten is geen plaats. Met 8 tot 12 personen op één kamer is wennen. Men leeft op de kamer in de breedste zin des woords; er is geen ruimte om zich af te zonderen. Om te voorkomen dat er geluidsoverlast optreedt wordt het gebruik van een (draagbare) radio en TV aan strakke regels gebonden. Overdag, tussen 08.00 en 17.00 uur zijn radio en TV uit. Pas ná deze tijd mogen ze worden gebruikt, waarbij de geluidssterkte moet worden beperkt. Zij, die zich overdag toch schuldig maken aan “verhoogde radioactiviteit”, zijn de radio kwijt. Aan het eind van de week kunnen ze hem van mij terugkrijgen, waarna hij meteen mee kan worden genomen naar huis. Het spreekt voor zich dat voor velen, zoniet de meeste, deze avond een cultuurschok van de bovenste plank is.
