Ik werd vanaf het begin gegrepen door het verhaal. Ik las dit boek met een glimlach en moest af en toe zelfs hardop lachen. ik had niet verwacht dat ik zoveel zou lachen.
Natuurlijk is het niet allemaal perfect. Minpuntje: er zijn wel veel figuren om te onthouden, maar gelukkig staat achterin een lijst met hoofdpersonen en koninkrijken.
Ik was blij verrast door dit meesterlijke verhaal. Bloedkoraal van Yvonne Liew-On leest als een film, want de schrijfster weet heel beeldend te vertellen. ik zag en hoorde meteen de zingende zeesterren en neuriende waterbloemen, die kleuren in de omgeving weerkaatsen. Je ziet het gewoon voor je. Het verhaal zit vol grappige figuren met hele originele namen en zeer vermakelijke taalgrapjes, zoals de bange bodemaaltjes, die net doen alsof ze takjes zijn zodra er gevaar dreigt. In zee vind je geen tortelduiven, maar volgens de schrijfster wel tortelvissen. Ze had nog meer van dit soort humor, zoals haar verwijzing naar de Stille Oceaan als de Zwijgende Oceaan, waar niemand nog hardop durfde te pratens, bang als men was om de Oceaanheerser tegen te komen en zich letterlijk dood te schrikken. Het is er zeemuisstil. En de associatie van de beroemde Oceaanartiest ' Plankton John' met ' Elton John'. Ik ben dol op dit soort humor, en zou het graag vaker willen tegenkomen.
Het klassieke thema van de reddende held is hier vervangen door een heldin, een dapper klein meisje - geen tiener, maar nog slechts tien jaar - met bijzondere vermogens.
De prachtige ontwikkeling die Bloedkoraal doormaakt is één van de beste kanten van dit verhaal. Het is glorieus om te lezen hoe ze haar angsten overwint en steeds meer in haar kracht komt. Ze aarzelt geen seconde om zich in te zetten voor de redding van haar wereld, ook al is dat heel gevaarlijk.
We treffen dit thema tegenwoordig vaker aan in boeken voor jong volwassenen (vooral in het genre dystopia zoals The Hunger Games), maar zelden in een kinderboek. De ondernemende heldinnen in de meeste boeken voor tieners en jong volwassenen lijken roekeloos en impulsief. Bloedkoraal is echter een heldin naar mijn hart, want ze is niet alleen een hulpvaardige en onzelfzuchtige heldin, ze bedenkt ook slimme oplossingen voor probleemsituaties en uitdagingen waarvoor ze gesteld wordt. Ik lees minstens één roman per dag en vraag me vaak af hoe het zou zijn als de heldin van het verhaal voor een keer slim zou zijn. Want de doorsnee vrouwen en meisjes in verhalen zijn misschien aktiever dan vroeger, maar doen voortdurend domme dingen. Hun hersenen lijken wel een eencellig organisme. En ze lijden vaak aan het deurmat-syndroom.
Er is ook nog steeds te weinig aandacht in kinderliteratuur voor gays. Liew-On verstaat de kunst om deze relatievorm als de normaalste zaak van de wereld in het verhaal te verpakken, zonder gebruik te maken van denigrerende stereotypen.
Bloedkoraal maakte ook indruk op me omdat ze het belang van samenwerken zo jong al inziet. Ze beseft dat ze anderen nodig heeft, ook al heeft ze bijzondere vermogens. De ontwikkeling van Bloedkoraal is net zo belangrijk als de avonturen van de zeewezens en wordt heel mooi beschreven. Deze getalenteerde schrijfster vertelt niet louter een verhaal, maar laat het proces van bewustwording en groeiende eigenwaarde van Bloedkoraal zien.
O, en het einde! Zo hartverwarmend...
Dit boek heeft het in zich om in kinderen de eigenschappen te laten ontsluiten die we allemaal wensen, zoals eigenwaarde, empathie en liefdevol omgaan met andere wezens. Bloedkoraal inspireert ze om groter te denken en om zich sterk genoeg te voelen om hun dromen te verwezenlijken.
Natuurlijk is het niet allemaal perfect. Minpuntje: er zijn wel veel figuren om te onthouden, maar gelukkig staat achterin een lijst met hoofdpersonen en koninkrijken.
Ik was blij verrast door dit meesterlijke verhaal. Bloedkoraal van Yvonne Liew-On leest als een film, want de schrijfster weet heel beeldend te vertellen. ik zag en hoorde meteen de zingende zeesterren en neuriende waterbloemen, die kleuren in de omgeving weerkaatsen. Je ziet het gewoon voor je. Het verhaal zit vol grappige figuren met hele originele namen en zeer vermakelijke taalgrapjes, zoals de bange bodemaaltjes, die net doen alsof ze takjes zijn zodra er gevaar dreigt. In zee vind je geen tortelduiven, maar volgens de schrijfster wel tortelvissen. Ze had nog meer van dit soort humor, zoals haar verwijzing naar de Stille Oceaan als de Zwijgende Oceaan, waar niemand nog hardop durfde te pratens, bang als men was om de Oceaanheerser tegen te komen en zich letterlijk dood te schrikken. Het is er zeemuisstil. En de associatie van de beroemde Oceaanartiest ' Plankton John' met ' Elton John'. Ik ben dol op dit soort humor, en zou het graag vaker willen tegenkomen.
Het klassieke thema van de reddende held is hier vervangen door een heldin, een dapper klein meisje - geen tiener, maar nog slechts tien jaar - met bijzondere vermogens.
De prachtige ontwikkeling die Bloedkoraal doormaakt is één van de beste kanten van dit verhaal. Het is glorieus om te lezen hoe ze haar angsten overwint en steeds meer in haar kracht komt. Ze aarzelt geen seconde om zich in te zetten voor de redding van haar wereld, ook al is dat heel gevaarlijk.
We treffen dit thema tegenwoordig vaker aan in boeken voor jong volwassenen (vooral in het genre dystopia zoals The Hunger Games), maar zelden in een kinderboek. De ondernemende heldinnen in de meeste boeken voor tieners en jong volwassenen lijken roekeloos en impulsief. Bloedkoraal is echter een heldin naar mijn hart, want ze is niet alleen een hulpvaardige en onzelfzuchtige heldin, ze bedenkt ook slimme oplossingen voor probleemsituaties en uitdagingen waarvoor ze gesteld wordt. Ik lees minstens één roman per dag en vraag me vaak af hoe het zou zijn als de heldin van het verhaal voor een keer slim zou zijn. Want de doorsnee vrouwen en meisjes in verhalen zijn misschien aktiever dan vroeger, maar doen voortdurend domme dingen. Hun hersenen lijken wel een eencellig organisme. En ze lijden vaak aan het deurmat-syndroom.
Er is ook nog steeds te weinig aandacht in kinderliteratuur voor gays. Liew-On verstaat de kunst om deze relatievorm als de normaalste zaak van de wereld in het verhaal te verpakken, zonder gebruik te maken van denigrerende stereotypen.
Bloedkoraal maakte ook indruk op me omdat ze het belang van samenwerken zo jong al inziet. Ze beseft dat ze anderen nodig heeft, ook al heeft ze bijzondere vermogens. De ontwikkeling van Bloedkoraal is net zo belangrijk als de avonturen van de zeewezens en wordt heel mooi beschreven. Deze getalenteerde schrijfster vertelt niet louter een verhaal, maar laat het proces van bewustwording en groeiende eigenwaarde van Bloedkoraal zien.
O, en het einde! Zo hartverwarmend...
Dit boek heeft het in zich om in kinderen de eigenschappen te laten ontsluiten die we allemaal wensen, zoals eigenwaarde, empathie en liefdevol omgaan met andere wezens. Bloedkoraal inspireert ze om groter te denken en om zich sterk genoeg te voelen om hun dromen te verwezenlijken.