Ik heb dit boek gelezen en ik moest er in blijven lezen.
Je denkt dan hele tijd nog één bladzijde en dan ga ik naar bed. Geweldig en raad het iedereen aan! Spannend en romantisch en sexy als ik het zo mag zeggen! I love it! Hoop dat er meer boeken van Liesbet van Ewijk komen!
Samenvatting
Lizzy woont met haar vader James als hij thuis is in Het Drakehuis. Ze is die dag druk bezig met schoonmaken in afwachting van haar vaders thuiskomst als de koeienbel bij de voordeur hard geluid wordt. Omdat vrienden en familie altijd via de keukendeur binnen komen, vertrouwt ze het niet en pakt ze haar geweer erbij voordat ze de deur opendoet.
Geen twee tellen later ligt ze in een houdgreep op de veranda bij de voordeur. Zo ontmoet ze Brett, die zegt de eigenaar van Het Drakehuis te zijn, omdat haar vader dood is. Geschokt door dit nieuws probeert ze hem het huis uit te werken. Maar als hij geen duimbreedte wijkt, stopt ze met haar verzet en leren ze elkaar steeds beter kennen.
Over de auteur
Liesbeth Elisabeth Jacoba van Ewijk is geboren september 1986 in Beverwijk. Ze groeide met haar ouders en zussen op in Castricum. Sinds 2009 woont ze met haar man en hond in Julianadorp. Eind 2011 kwam ze thuis te zitten na een ongeluk op haar werk. Nadat ze zichzelf niet langer kon afleiden met muziek, (tv)series en boeken, is ze zelf gaan schrijven.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463897402 / 978-94-638-9740-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 08-11-2019
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 112
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Brett trok een spijkerbroek aan en knoopte hem niet helemaal dicht. Uit de kast pakte hij twijfelend een T-shirt. De twintig minuten waren bijna om. Zou hij die aantrekken en een overhemd erover aan, of zou hij alleen het shirt of alleen het overhemd aantrekken? Misschien zou Lizzy daar wel iets over te zeggen willen hebben? Met een shirt en overhemd in de hand liep hij blootvoets terug naar de keuken. Er stond een mok koffie op tafel en Lizzy stond met een mok in haar handen door het raam naar de tuin te kijken. Wow was dat Lizzy, wat had ze aan? De jurk die ze aanhad zat haar als gegoten. Met haar haren los over haar schouders heen leek ze wel een godin. Hij voelde zijn opwinding weer groeien, slikte moeizaam en zei: ‘Hé jij daar bij dat raam met die koffie in je hand, kan je me helpen? Ik weet niet wat ik moet aantrekken.’