De Kleine boze kindervreter
Een boek over moderne monsters, vriendschap en loyaliteit

Wat zou jij doen, als er plots een monster op je kamer zat? Een monster met heel erge honger, dat het liefst boze kinderen eet? Rickie besluit om Happie, het monster, te helpen. Dat is nog best lastig, als je niet wilt dat er ook echt kinderen worden opgegeten. Samen met zijn beste vriend Bryan zoekt hij naar een goede oplossing. Voor Happie en voor alle boze kinderen. Tijdens hun zoektocht doen ze allerlei ontdekkingen. Met Happie komen ze in bijzondere, leuke, maar ook best gevaarlijke situaties terecht. Zou het ze lukken om iets te eten te vinden voor Happie? Je leest het in dit boek over hun eerste avontuur.

De Kleine boze kindervreter is het debuut van Michiel Huisman (1975), dat hij uitbrengt onder het pseudoniem Kuijff. Michiel woont, samen met zijn vrouw Saskia, hun kinderen Dana en Olle en hond Buddy in Hengelo. Al vanaf zijn jeugd schrijft hij gedichten, korte verhalen en teksten over allerlei onderwerpen. Met zijn eerste boek zorgt hij voornamelijk voor vermaak. Tegelijkertijd stipt hij maatschappelijke kwesties aan, zonder hierbij moralistisch te worden. De Kleine boze kindervreter is een verhaal over vriendschap, loyaliteit en het lef dat hier soms voor nodig is.

"Een wat, ben je!?" vroeg Rickie een beetje bang: "Een wat!?"

Even bleef het stil en Happie voelde dat Rickie het bijna in zijn broek deed. Hij moest niet het risico nemen dat het vriendje dat hij nu net aan het maken was er weer vandoor zou gaan. Juist nu had hij dat vriendje heel erg nodig. Happie had namelijk niet een klein beetje honger. Hij had niet eens best wel honger. Hij had een verschrikkelijke, maar dan ook verschrikkelijke honger en hij had iemand nodig die hem kon helpen wat te eten te vinden. Rickie wist vast waar ze dan moesten zijn...

"Ik, uh, ik... ik ben een Kleine boze kindervreterd." Voor Happie nog meer kon zeggen, was het gebeurd. Hij rook het. Waarschijnlijk roken zelfs de buren het. Rickie had in zijn broek gepoept. Geen angstscheetje, geen nat streepje in de broek, neej, gewoon echt een volle flats, zo zijn hele broek vol. Hij had alles laten lopen. Een echte schijterd, dat was Rickie nu. Uit pure angst had hij zich niet meer in kunnen houden en nu wist hij uit eigen ervaring waarom een schijterd een schijterd werd genoemd...

We kunnen het hem niet echt kwalijk nemen. Echt niet. Hoe zou jij het vinden als je midden in de nacht wakker zou worden van een gek geluid? En als er dan een klein, bol, blauw geval met spitse oortjes en een pluimstaart pal voor je deur zou zitten? Die dan ook nog eens zou vertellen dat hij een kindervreter was? En dan niet zo maar een kindervreter, nee, een Kleine boze kindervreter...