Samenvatting
Dana vraagt zich op een avond af, of de gerenommeerde schrijver in het televisieprogramma Het Schrijverscafé de debutant is, met wie zij vijfendertig jaar geleden een onenightstand had. Is het mogelijk dat de toenmalige debutant, een van Nederlands grootste schrijvers is geworden? De tand des tijds heeft Dana’s herinneringen vervormd. Heeft de ontmoeting wel plaats gevonden? Was de ontmoeting met een ander debuterend schrijver? Gaat zij zich dingen inbeelden? Het wordt tijd voor Dana uit te zoeken waarom dit haar vijfendertig jaar na dato nog bezighoudt. Verdrongen herinneringen uit haar jeugd in Osdorp in de jaren zestig komen boven. Wat brengt deze zoektocht Dana?
Over de auteur
Anita Ham (1960) is net als haar alter ego Dana met een lui oog geboren. Ook zij is gepest op de lagere school die ze in Osdorp bezocht. In 2018 is ze een cursus gaan volgen aan de Schrijversacademie. Ze moest veel overwinnen om bij haar herinneringen en gevoelens te komen. Door de feedback van docenten en medecursisten ontwikkelde zij handvatten om haar memoires in scenes te vatten. Dit was zo bevrijdend voor Anita, dat de andere fragmenten gemakkelijk volgden en Door de ogen van Dana als vanzelf leek te ontstaan.
Met als verbluffend resultaat dat de onderliggende thema’s (Me Too, BLM, en LGBT) momenteel actueler zijn dan ooit.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464033526 / 978-94-640-3352-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-06-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 150
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
J.P.Chr. van der Weijden legt naar aanleiding van een vraag van een jonge vrouw uit het publiek uit dat hij minder bang is om te sterven nu zijn dochter het hem heeft voorgedaan.
‘Als zij het kan, kan ik het ook.’
De schrijver en zijn vrouw hebben geen andere kinderen.
Hij vindt het erg dat hij gaat sterven zonder nageslacht achter te laten.
Het is niet moeilijk me voor te stellen hoe vreselijk dit voor hem is: dat zijn genen niet voortleven in zijn overleden dochter en eventuele kleinkinderen.
Mijn gedachtes dwalen af naar de vermeende ontmoeting en ik vraag ik me af of dat wel klopt van dat geen nageslacht hebben.
Een tweede jonge dame in Het Schrijverscafé vraagt hoe het is om de verfilming van je eigen boek te zien.
‘De uitdrukking “het boek is altijd beter” klopt,’ reageert Van der Weijden lachend.
Voordat de schrijver door mag vertellen, toont Stan Buis een filmpje van de producent van de film.
De regisseur vertelt dat hij na het lezen van het boek direct contact heeft gezocht met Van der Weijden en zijn vrouw om toestemming te vragen om zijn prachtige roman te mogen verfilmen.
Met de filmrechten op zak stelt hij dat hij de film geslaagd vindt, wanneer hij de emotie uit het boek naar de film kan vertalen.
Wat een vaag gewauwel, leg uit welke emotie en hoe je dat wil gaan doen.
Ik herken mezelf niet. Word ik nu opeens kritisch?
Reviews (4)
Ik kan niet wachten op het volgende boek.
Er zit van alles in humor, emotie, geschiedenis, romantiek en zelfs de zwarte piet discussie, gaat de schrijver niet uit de weg, waardoor ik ....althans, deze discussie nog serieuzer ga nemen.
Het is spiegelend en liefdevol met soms een rauw randje, vooral als de schrijver schrijft over de (seksuele) relatie met haar debutant, zoals Olga met haar Eric in Turks Fruit.
Het is herkenbaar, als je zelf ook ooit gepest of buitengesloten bent, mooi hoe de schrijver dit buitensluiten later in het boek laat terugkomen met de compagnon met en zijn vrouw. Voor mij was het ook een reis terug in de tijd, vooral als de schrijver inzoomt op de 60 en 70-er jaren, het voelde als thuiskomen in mijn eigen verleden. Ook de ontknoping vind ik fenomenaal ... werkelijkheid of fictie.
Een dikke vette pluim voor dit schrijftalent en ik kijk uit naar meer van haar werk.