De legende van de kristallen
Het eiland van magie

Het eiland Dalmesus, een plek waar mensen de zeven elementen vuur, bliksem, wind, aarde, water, licht en duisternis gebruiken in hun dagelijks leven. Het is een prachtig eiland, dat wordt geregeerd door een godin en zeven leiders, die door het volk erg geliefd zijn. Toch blijkt alles niet zo mooi te zijn als het eruit ziet en een jonge vuurtovenaar, Lloyd Embria zal hier met zijn eigen ogen achter komen. Als Lloyd een functie als detective aangeboden krijgt, zal hij samen met zijn nieuwe collega’s een geheimzinnige organisatie moeten stoppen, die alles willen opofferen om de huidige machthebbers te vernietigen. Lloyd zal alles doen wat hij kan om de vrede op het eiland te bewaken, maar zal hij de waarheid achter alles kunnen verdragen?

Een boek schrijven is iets waar Liam al jaren van heeft gedroomd. Als kind had hij altijd al veel fantasie en speelde hij op het schoolplein zelfverzonnen verhalen met vriendjes. Toen Liam ouder werd, verloor hij die fantasie niet, maar veranderde het wel en werden de verhalen in zijn hoofd wat volwassener. Uiteindelijk besloot Liam om een boek te gaan schrijven en na een jaar werken kwam Het eiland van magie eruit. Het eiland van magie was een speelveld waar Liam zijn grootste ideeën in werkelijkheid kon veranderen en zijn dromen in kon waarmaken. Het schrijven van Het eiland van magie was een reis om nooit te vergeten.

Rel was echt ongelooflijk snel. Levin en ik moesten Rels aanvallen blijven blokkeren, zonder dat wij een kans kregen om in de tegenaanval te gaan. De strategie van Rel was om snel aan te vallen, dan even afstand te nemen en tot slot weer in de aanval gaan. Het was bijna onmogelijk om de snelheid van Rel bij te houden en ik werd al snel moe van al het weren en blokkeren.
‘Lloyd, hoe lang kan jij mijn vlammen tegenhouden met je eigen kracht?’ vroeg Levin, die weer een aanval van Rel weerde.
‘Ik heb amper magie gebruikt vandaag, dus ik heb nog wel genoeg energie,’ antwoordde ik.
‘Gebruik dan al jouw kracht!’ riep Levin, terwijl er een storm van vlammen om ons ontstond.
De vlammen waren fel en het kostte mij al mijn kracht om zelf niet te verbranden. Rel probeerde te ontsnappen aan de vlammen, maar werd alsnog geraakt. De fabriek vatte geen vlam, omdat de muren van steen waren, maar voor de rest stond alles om ons heen in brand. Dit was nou de kracht van het vuurhoofdkristal. Levin doofde de vlammen en terwijl Rel nog in brand stond, viel Levin Rel aan. Rel ontweek de aanval, terwijl zijn uniform in brand stond. De rollen waren omgedraaid, Levin kon eindelijk in de aanval, terwijl Rel moest ontwijken en zich moest verdedigen. Het was goed om te zien dat Rel alleen getraind was om aan te vallen en niet om zich te verdedigen. Met twee messen probeerde Rel de aanvallen van Levins zwaard af te weren. Levin brak één van de messen en toen was het afgelopen. De volgende aanval kon Rel niet met één mes afweren en Levin stak Rel met zijn zwaard. Rel viel op de grond neer. Levin had niet heel diep gestoken, maar diep genoeg om een nare wond achter te laten.