Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Twee Kampen
Tussen Waarheid en Wereldoorlog

Auteur

Tjeerd Schuhmacher

Uitvoering
Paperback
Genre
Romans
Reviews
5,0 / 5 (2 reviews )
Prijs
21 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

“Verbijsterd kijkt hij om zich heen, naar de plek die hem zo vertrouwd is, de paden, de bomen en bosschages, de gebouwen… Achter zich hoort hij de bewaker brullen, maar hij beseft het gevaar niet tot hij de trap tegen zijn rug voelt.”

Op 1 augustus 1929 vertrekt de jonge Abel Sanders vanuit Hamburg naar de Sterkampen in Ommen, optimistisch en enthousiast, maar met littekens van het leven. Hij ontmoet de verwachte Wereldleraar, de opvolger van Jezus en Boeddha, en weet zich in jaren die volgen in warmte, licht en harmonie te ontwikkelen. Dan komen de nazi’s, hij wordt verraden en naar een strafkamp gestuurd. Dat blijkt dezelfde plek waar hij eens dat licht had ervaren en waar hij nu in het diepste duister wordt gestort.


Meer informatie vind je op: https://tweekampen.nl/

Over de auteur

Op een zonnige dag in augustus 2019 fietste Tjeerd Schuhmacher (Leeuwarden, 1954) met zijn vrouw Remmy door de bossen bij Hardenberg. Opeens schoot hem de eerste zin te binnen van wat uiteindelijk Twee Kampen zou worden. Gedurende zijn hele leven heeft Tjeerd graag geschreven. Auteur worden van een eigen boek was daarbij een sluimerende droom. Na zijn pensionering had hij hiervoor alle tijd en door een cursus ‘Levensverhaal schrijven’ werd het enthousiasme aangewakkerd. Het levensverhaal kan wachten. Dat moest wijken toen de idee van Twee Kampen zich aandiende. Tjeerds liefde voor geschiedenis kwam bij dit proces goed van pas, niet onbelangrijk bij het schrijven van een historische roman.

Productinformatie

ISBN
9789464317312 / 978-94-643-1731-2
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
27-08-2021
Taal
Nederlands

Genre
Romans

Uitvoering
Paperback
Pagina's
214
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Tijdens de avonden in de hangmat, uitgeput, soms te moe om in slaap te vallen, denk ik aan de tijd. Er is geen tijdsbesef meer. Geen verleden of toekomst. Mijn leven speelt zich af onder beulswerk en binnen de wanden van deze barak, tussen mannen die ik ken, maar mij vreemd zijn, tussen het vuil en de angst, de argwaan en het geweld. De dood steeds dicht in mijn buurt. Er zijn geen dagen en uren meer, alleen nog de ononderbroken stroom van de noodzaak tot overleven. Het verleden is in mist gehuld en aan een toekomst durf ik niet te denken, hoewel ik regelmatig door irreële fantasieën wordt bezocht.
Krishnamurti was de eerste dagen op dit kamp nog bijna zichtbaar in de omgeving, maar vervaagde al spoedig tot een onwerkelijke herinnering. Nicholas Weller? Een figuur uit een wazig verleden. Marge Autenrieths, naakt, een opflakkerend beeld wanneer ik geile verhalen van barak-kameraden moet aanhoren, Jantje...
Sporadisch doen zich lichte momenten voor. Tijdens een werkpauze even op een strobaal kunnen zitten en een paar minuten later beseffen dat alle ellende even is weggeweest. Bij de boer waar we de afgelopen dagen werkten zweefde mijn blik over het prachtige landschap. Verderop stroomde de Vecht, het silhouet van rietkragen, elzen en watervogels. Op een half in het water liggende, omgevallen boom zat een groep aalscholvers hun vleugels te drogen.
‘Hee, Poepie, ben je verliefd? Je zit te staren,’ lachte een kameraad. Dat trok me weer terug in de realiteit en ik werd me bewust van een fantasie die me laat spelen met knopen en steentjes, en realiseerde me dat die beelden zich vaker aan mij presenteren. De wereld is dan tijdelijk vredig en gelukkig. Het is een fantasie waar ik onbewust insluip, als vanzelf; de werkelijkheid maakt soepel en ongemerkt plaats voor het beschermende, innerlijke speltoneel. Een schuilplaats waar ik me steeds vaker in verstop, tot het bevel van een kapoet of de vloek van een lotgenoot me er weer uitrukt.
Het werk op het land is beter vol te houden dan het sjouwen met boomstammen.
Ik heb geleerd hoe ik mijn krachten moet verdelen bij het graven van greppels of het opbrengen van de kuil. Bij sommige boeren krijg je wat extra voedsel, een prakje aardappelen, soms zelfs met een stukje spek. Het is een welkome aanvulling op het vreten in het kamp. Daar zijn de hoeveelheden altijd karig, de waterige soep en een homp brood, maar bovendien zijn die maaltijden een vaste aanleiding voor pesterijen. Gloeiend heet is de soep, maar toch moet je zorgen zo snel mogelijk genoeg naar binnen te werken. Omdat na een paar minuten de kk'ers al weer brullen dat de pauze voorbij is en iedereen de eetschuur weer wordt uitgedreven. Soms is mijn kom nog halfvol. Het wordt een onderdeel van de tijdsstroom: honger en blaren op je tong, de pesterijen, het geweld, de minachting en ontmenselijking.
Dagelijks worden gevangenen willekeurig bestraft. ‘Plaatje draaien’ is populair bij de bewakers: een ongelukkige lotgenoot, veelal zonder aanleiding aangewezen, de wijsvinger in de grond te laten steken, een vinger van de andere hand in het oor en begeleid door schoppende laarzen rondjes te laten draaien om de eigen as, tot het slachtoffer dronken van duizeligheid valt. Dan wordt hij net zolang geschopt tot hij weer op zijn benen staat en moet de kwelling nogmaals ondergaan. Ik heb al snel aanvaard dat het landgenoten zijn die zich als beesten uitleven. De vijand komt uit eigen nest.
De populatie in de barak neemt af en weer toe met nieuwe gevangenen. Lijven worden vervangen door andere lijven, onderling uitwisselbaar. Ze zijn op den duur allemaal hetzelfde. Mannen belanden in de ziekenboeg, worden soms zelfs afgevoerd naar ziekenhuizen beweert men. Maar sommigen eindigen ook in een graf. Kameraden vertellen hoe ze in het bos kuilen moesten delven. Waar anders zouden die voor bestemd zijn dan de doden? Als een barakbewoner geveld is door ziekte of uitputting, worden we geconfronteerd met het vaste motto van de bewaking, met zichtbaar plezier uitgesproken door de Mokumer: ‘Zieken bestaan niet, alleen levenden en dooien.’ Nadat ze zijn afgevoerd wordt er vaak niets meer van vernomen.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Ineke Bruens op 07-09-2021
Groot respect voor de wijze waarop de schrijver vanuit de beleving van één persoon de beide kampen met elkaar verbindt.
Op een prachtige en indrukwekkende manier beschrijf hij het leven van Abel als kind, jong volwassene en als man, passend in de tijd van toen.
Mooi hoe hij subtiele aanwijzingen geeft, in het boek verspreid, die uiteindelijk het beeld compleet maken. Abel met al zijn levenservaringen en kijk op het leven., waarin hij de wijsheden van Krishnamurti probeert toe te passen, maar ook vreselijk lijdt aan het leven zelf. Dat lijden en zijn nieuwe inzichten om het lijden te verzachten, op te heffen, vind ik meer dan prachtig beschreven.
Een échte aanrader!
door Janneke op 22-01-2022
Ik heb het boek in een keer uitgelezen. Het verhaal van Abel hield mij in zijn ban vanaf begin tot het eind. Van mij mag er gauw een vervolg op komen.