De Wewelsburg connectie

Volkswagen beschikt over een ultra-geheim rapport uit WO II waaruit blijkt dat de Nazi’s over Null-Punt- Energie, energie uit niets, beschikten. Als men in Groenland als gevolg van de klimaatverandering in een smeltende gletsjer de restanten van een vliegtuig uit WO II vindt, begint een zoektocht naar dit geheim dat de oplossing zou kunnen zijn voor Volkswagens achterstand in de ontwikkeling van een elektrische auto. De zoektocht voert naar Zuid-Amerika waar veel oud-Nazi’s zich na de oorlog hebben gevestigd. De tijd dringt en zolang het geheim niet ontrafeld is, probeert men tijd te winnen door auto’s te voorzien van dubieuze software.

Bijna veertig jaar geleden schreef Leo van der Zouw (1952) als gevolg van een weddenschap zijn eerste thriller. Daarvan bestaat slechts één gedrukt, in leer gebonden exemplaar. In de jaren daarna begon hij nog diverse malen aan een nieuw boek, maar met tijd als excuus kwam hij nooit verder dan een enkel hoofdstuk of zelfs niet meer dan een paar pagina’s. Nu, na zijn pensionering, kon hij zich niet langer achter dit argument verschuilen en opnieuw als gevolg van een weddenschap, maar nu met zichzelf, begon hij weer met schrijven. Het resultaat: De Wewelsburg connectie.

‟Wat betekent dit?” zegt Prauss verbluft. ‟Betekent dit wat ik denk dat het betekent?”
Preichner kijkt zijn collega aan en zegt: ‟Ik denk het wel Herr Doktor.”
Hij wacht even en zegt dan: ‟Maar ik ben nóg verder gegaan. Het gaat nu wat ver om al mijn proeven te tonen maar ik heb de accu in een vacuüm geplaatst en ook dán blijven spanning en vermogen intact. En met intact bedoel ik ook intact”, voegt hij er met nadruk aan toe.
‟Ik heb een opstelling gemaakt die zeven dagen lang, 24 uur per dag een elektromotor liet draaien die een 125 kilo gewicht aandreef. En ik was niet in staat enig verlies aan vermogen te meten! Niets!”
Prauss kijkt Preichner aan. ‟Dus?”
‟Inderdaad”, zegt Preichner. ‟Ik kan maar tot één conclusie komen. Deze accu onttrekt zijn energie aan de lucht!” En laconiek voegt hij eraan toe: ‟En veel!”
‟Onmogelijk”, zegt Prauss. Het lijkt wel het enige woord dat hij ter beschikking heeft om wat hij met eigen ogen waarneemt te omschrijven. Hij lijkt het niet te kunnen geloven maar zijn ogen nemen iets anders waar; iets dat hij wel móet geloven.
‟Misschien Herr Doktor. Maar ik heb m’n hersenen gepijnigd en alles van voor naar achter getest. En andersom. Keer op keer. En iedere keer kom ik tot dezelfde conclusie. Als ik de accu aan de lucht, zo u wilt licht blootstel levert de accu energie. Blokkeer ik dat door middel van lood, stopt de reactie onmiddellijk.”
‟Fantastisch”, stamelt Prauss. ‟Onmogelijk maar blijkbaar toch mogelijk”, verbetert hij zichzelf.
‟Ik noem het Null-Punkt-Energie”, zegt Preichner. ‟Energie uit niets!”
‟Onuitputtelijke energie”, stamelt Prauss en kijkt Preichner doordringend aan. ‟Weet u wat dat betekent m’n beste Preichner?”
Preichner antwoordt niet direct. Hij wéét wat het betekent.