Oude dame met autisme
- Auteur
-
Marjolijn Schreiver
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 4,3 / 5 (4 reviews )
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Er zijn nog weinig levensverhalen geschreven door oudere vrouwen met (hoogfunctionerend) autisme. Marjolijn Schreiver (1953) heeft een ogenschijnlijk normaal leven geleid, met opmerkelijke missers en situaties waar ze niet goed uitkwam. Totdat ze op haar 65ste de diagnose autisme krijgt. Dit verwerkt ze op een heel persoonlijke manier in deze niets verhullende autobiografie, met begrip en een scherp oog voor waarin zij anders is dan haar medemensen. Andere autisten zullen herkenning en steun vinden in haar ervaringen. Marjolijn Schreiver koppelt haar innerlijke beleving aan feiten en inzichten over autisme en de bijzondere situatie van ouderen.
“Ze verwoordt wat anderen alleen denken; authentiek en verfrissend.”
“Dit boek laat zien, dat je ook met autisme een sociaal mens kunt zijn.”
Productinformatie
- ISBN
- 9789464502114 / 978-94-645-0211-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 07-01-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 170
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Mijn vader werkte hard, vaak ook nog op zaterdag. Op zondagmorgen genoot hij van zijn vrije dag door heel lang in zijn ochtendjas te blijven rondlopen, voordat hij zich ging aankleden.
Als tiener begon mij dat op te vallen, en stoorde ik me eraan, vooral als er bezoek kwam. Ik zei eens dat ik het burgerlijk vond. Dat was een woord dat ik net had geleerd, maar waarvan ik de betekenis niet precies begreep. Mijn vader trok zich dat misschien wel aan, maar ging gewoon door met op zondagochtend zijn ochtendjas te dragen.
De jas was bruin gestreept en heeft toen ik wat kleiner was, veel indruk op mij gemaakt. Nadat ik had gehoord dat er een God in de hemel op zijn troon zat, stelde ik mij voor dat hij mijn vaders ochtendjas droeg.
Toen de jaren gingen tellen, ben ik zelf ook die gewoonte gaan aannemen. Het voelt heerlijk om het moment waarop ik mij moet gaan wassen en aankleden vooruit te schuiven, nu nog even niet, straks. Het kan alleen als ik ’s morgens niet weg hoef, geen afspraken heb. Sinds ik met pensioen ben, zijn dat bijna alle ochtenden. Dat is ook zo lekker aan het uitstellen van het moment van aankleden, het benadrukt het gevoel dat ik niets hoef, dat ik nog niet echt aan de dag hoef te beginnen.
Reviews (4)
Verder vind ik het een fijn boek,informatief en interessant.
Heel herkenbaar doordat ik ongeveer dezelfde leeftijd heb als de schrijfster.
Zo zeer zelfs dat ik ging nadenken of ik ook autisme zou kunnen hebben.
Blij dat ik het gekocht heb.