Geschilderde gedichten
Schrijven in beelden om gedachten in woorden te schilderen

Een schilderij kan beschouwd worden als een visualisering van een stukje van de beleefde of imaginaire werkelijkheid; het haalt een stukje uit de werkelijkheid naar voren en brengt het naar buiten om er de aandacht op te vestigen. Een gedicht zoekt uitdrukking te geven aan een deeltje van diezelfde doorleefde of suggestieve werkelijkheid en gecomprimeerd te verwoorden. Het neemt selectief een stukje van het universum in zich op. Het is een naar binnen gericht proces. Het gedicht is het resultaat van die verwerking van dat stukje werkelijkheid. Beide vormen van kunst zijn gebaseerd op de (imaginaire) realiteit van de werkelijkheid. In dit werk wordt een poging gedaan om de spanning tussen beide vormen van expressie van die werkelijkheid door harmonie te neutraliseren.

Alexander Augustinus Bartelink is, als laatste van een grote familie van acht kinderen, op een boerderij geboren, vier meter onder de waterspiegel in de Wieringermeer tijdens WOII in 1943, Eerst de lagere school in Medemblik, en na de middelbare school in Sittard, leek een opleiding aan de Universiteit Wageningen een logische keuze. Na 20 jaar leven en werken in tropische landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika voor de Duitse technische hulp, volgde een tweede periode van 20 jaar met onderzoek in het Internationaal Agrarisch Centrum in Wageningen, diplomatieke plaatsingen voor Buitenlandse Zaken, en eindigde hij zijn internationale carrière als inspecteur voor hetzelfde ministerie. Op het einde van het werkzame leven blijft er dan toch nog veel te vertellen en deze publicatie is daar getuige van. 

“Het beeldend schrijven heeft een eigen ritme en volgt de lijnen van herinnering; hier wordt geschilderd met de gedachten van het woord. Dit is voor mij het moment om terug te kijken naar de nostalgische wereld van gedachten van regels om me te verrijken met de herinnering van weleer in mijn deel van de eeuwigheid."