Van eclairs krijg je gedonder
gedichten over jezelf (terug)vinden

In 'van eclairs krijg je gedonder' brengt Koen Pacquée gedichten over hoe hij zichzelf probeerde terug te vinden tijdens zijn burn-out. Al gravend tot in het diepste van zijn ziel kijkt hij in de spiegel, blikt hij terug op zijn kindertijd en kijkt hij naar de wereld rondom zich. In de gedichten zoekt hij naar antwoorden en maakt hij een duik in het onbekende. Verder ontdek je hoe hij zijn liefde voor taal gebruikt om de dingen van alledag een plaats te geven. Dit levert poëzie op die je wakker schudt, raakt maar ook streelt en sust. Dit is een persoonlijke bundel die onverwacht uit de hoek komt en tegelijk herkenbaar aanvoelt.

Koen Pacquée (1980) woont met zijn vrouw en drie dochters in Merksem bij Antwerpen. Hij was 5,5 jaar directeur van een basisschool tot hij na zijn burn-out besloot om terug te keren naar de klasvloer. Momenteel is hij leraar in de basisschool achter zijn hoek. Na de uren is hij graag bezig met muziek en taal. Dit gebeurde altijd in de luwte, maar nu komt hij graag naar buiten met zijn eerste gedichtenbundel.

Vrouwen maken lijstjes

Er zijn vrouwen die
- wanneer hij een tijdje thuis is -
lijstjes maken voor hun man.
Zo van …
Repareer die lekkende kraan,
ze lekt al veel te lang.
Of plak dat loshangend stukje vast in het bloemetjesbehang.
Maak de klink van de deur want die hangt los
en breng de kinderen op tijd naar het kampje in het bos.
Gelukkig maakt mijn vrouw geen lijstjes.
Ze weet ... die zorgen alleen voor meer stress.
Ze vraagt het me gewoon.
Ok, soms niet één maal maar al eens een keer of zes.
Slechts één keer maakte ze een lijstje met punten
waaraan moest gewerkt onverwijld.
Ik dacht: O nee, de start van een to-dolijstjesbeleid.
Ik plooide het lijstje open en las:
fiets er op los
wandel vrij
lees de krant
geef op je strijd
maak voor jezelf
nu maar wat tijd.