Dwaalgast

Na zijn debuut met de dichtbundel ‘Respijt’ in 2019, publiceerde Vital Meij (1954) in 2020 een tweede bundel getiteld ‘Armslag‘. In deze derde bundel speelt de prachtige, maar ook angstaanjagende buitenwereld een grotere rol dan ooit. Hij wil een bloemrijk tegenwicht bieden tegen de kaalslag in de taal van het dagelijks leven. Dat is voldoende argumentatie voor deze qua inhoud en stijl gevarieerde dichtbundel. Ook deze keer ontbreekt toepasselijk beeldend werk van zijn vrouw niet. Lezers vinden in zijn poëzie stilte en ruimte voor troost en reflectie en komen zo hopelijk dichter bij zichzelf en nader tot elkaar.

Vital Meij was zo’n 35 jaar een gedreven en veeleisende leraar Nederlands. Aandacht voor verzorgd en beeldend taalgebruik speelde in zijn lessen een belangrijke rol. Vanaf zijn studietijd heeft hij fictie en poëzie geschreven maar, kritisch als hij is, nooit gepubliceerd. Eenmaal gestopt met les geven, kreeg hij tijd om te schaven aan zijn werk en ruimte om nieuwe poëzie te schrijven. Sindsdien schept hij veel genoegen in het (her)schrijven en selecteren van gedichten die het waard zijn om gelezen te worden. Dit is de derde bundel van zijn hand in drie jaar. Op Instagram vind je van hem o.a. een reeks getiteld ‘Beeldtaal’, combinaties van tekst en beeld, vaak in haiku-vorm.

DWAALLICHTEN

Oogkleppen winnen het van mondmaskers,
kortzichtigheid verslaat omzichtigheid
in de wereld van de beterweters.

Daar delft geduld het onderspit,
wint geldingsdrang van ingetogenheid
en resten er slechts verliezers.


JUNKIE BOUWT NEST

Brutale kraai plukt beetje bij beetje
haartjes uit het witte reetje van een reetje,
wipt even weg als het verstoord
omkijkt, snavelt dan door en stijgt op
met een wit gesnoven neus.


STIL

Als alles op zijn kop staat
of het hart wat zwaarder gaat wegen,
als het even niet meer gaat
en het leven van je af beweegt,
wil je armen om in te schuilen,
een zachte hand die tranen veegt.
Als ze nou eens even met je zwegen.