Manie

De proloog is een juweeltje en maakte me meteen nieuwsgierig naar het verhaal van Aris. Het sluit prachtig aan bij het laatste hoofdstuk ‘Veritas’: het kringetje is rond... Wanneer je de laatste bladzijde gelezen hebt, weet je hoe knap deze titel gekozen is: 'Manie'. Manie is een periode van overdreven opgewektheid, waarbij je de werkelijkheid uit het oog verliest. Soms kunnen ingrijpende gebeurtenissen een manie uitlokken en het is niet ongebruikelijk dat de euforische tijden afwisselen met tijden van depressies. Dat is wat er gebeurt met de hoofdpersoon, Aris Papadakis. “Het kan dus nog slechter, dacht Aris terwijl hij door de regen zijn spullen over de grachten sleepte, op zoek naar een schuilplek. Hij belde zijn moeder, maar die nam niet op, waarna hij besloot om onder de dichtstbijzijnde brug te schuilen. Te moe en uit het veld geslagen om op zoek te gaan naar alternatieven koos Aris ervoor om het de nacht door te brengen, liggend op de meegenomen tassen kleding, tussen de zacht koerende duiven.” Mark Leenards heeft gebruik gemaakt van de betekenis van de ‘zeven deugden’ en heeft daarom de hoofdstukken de volgende titels gegeven: Fides, Fortitudo, Temperantia, Prudentia, Iustitia, Spes en Caritas. Alleen hoofdstuk zes en hoofdstuk tien hebben een titel die niet in dat rijtje past: Kracht en Veritas. ‘Kracht’ is hier goed gekozen omdat het kracht was dat Aris bracht naar waar het uiteindelijk ook voor hem eindigde, hoe vreemd dat ook mag klinken. “Thia had er vaak uitgebreid over verteld en sindsdien stond het hoog op zijn bucket list. Een dag later kwam hij aan in de snikhete woestijn op een uur rijden van de canyon. Het was de perfecte plek om zijn hoofd leeg te maken na enkele bewogen maanden waarin hij twee keer was ontslagen, twee relaties waren beëindigd en tot twee keer toe was ontsnapt aan een strafrechtelijke vervolging. De Grand Canyon was overweldigend en gaf Aris een gevoel van oerkracht.” Veritas hoort niet in het rijtje van de zeven deugden, maar pas er wel goed bij: Geloof (Fides), Moed (Fortitudo), Gematigdheid (Temperantia), Voorzichtigheid (Prudentia), Rechtvaardigheid (Iustitia), Hoop (Spes) en Liefde (Caritas): hier past naar mijn mening Waarheid (Veritas) goed bij. Aris probeert op een sluwe manier zijn stempel te drukken op het leven van anderen, om hierdoor te stijgen op de levensladder. Wanneer hij na een dieptepunt bereikt te hebben probeert weer op te klimmen om zijn leven op orde te krijgen ervaart hij tegenslagen en dat valt hem zwaar. In ieder bedrijf zijn er medewerkers met ongeveer hetzelfde opleidingsniveau – de verschillende levensrijken – en begeleiders die hen helpen hen te bekwamen. Dit is in essentie het idee van hiërarchieën, een levensladder die omhoog en omlaag reikt en die vele ervaringen aanbiedt die we nodig hebben om hogerop te komen. Het is duidelijk dat Mark Leenards goed thuis is in de financiële wereld zoals deze beschreven is. Risico’s zijn er volop, ze zijn er ook om genomen te worden, maar je moet wel met je hoofd bij de les blijven en je niet mee laten slepen door ‘wat zou kunnen zijn’. Aris komt op mij over als een zachtmoedig en lichtelijk gestoord figuur, iemand die niet bekwaam is voor het werk dat hij wil gaat doen en datgene wat men van hem verwacht groeit hem boven het hoofd. Ook mooi om te zien is hoe de maan een belangrijk onderwerp in dit boek is: de vriendin van Aris, Thia wordt het ‘Maanmeisje’ genoemd en zijn nieuwe vriendin heet Luna. ‘Manisch zijn’ komt heeft volgens sommigen te maken met de maan. De auteur heeft een prettige schrijfstijl en dat zorgt er ook voor dat je het boek snel uitgelezen hebt. Mark Leenards heeft met ‘Manie’ een knap debuut afgeleverd.