Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Het eerste jaar zonder jou (hardcover)
Hersenspinsels van een rouwende zus

Auteur

Febe D.

Uitvoering
Hardcover
Prijs
25 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Vijf tot tien werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Dit verhaal biedt een unieke inkijk in het hoofd van een jonge vrouw het eerste jaar nadat ze haar zus, een tweeëndertigjarige moeder van drie kinderen, verloor aan zelfdoding.

De auteur wenst dit thema uit de taboesfeer te halen en bespreekbaar te maken. Ze neemt je mee vanaf de dag waarop haar leven stilstond. Van hoop naar wanhoop. Vanaf de zelfmoordpoging tot aan het effectieve overlijden. Daarnaast gaat het boek over de zalvende werking van het gezamenlijke afscheid, over eeuwigdurende vragen, schuldgevoelens, oorzaken en signalen die wel of niet opgevangen werden en nog zoveel meer. Het is een persoonlijke getuigenis over hoe te leren leven met deze gevoelens en de grote leegte die achterblijft. Hoe blijf je functioneren wanneer er een explosie in je hoofd plaatsvond en de veroorzaakte chaos zijn tijd nodig heeft om zachtjes neer te dwarrelen? Hoe gaat men met jou als rouwende om? Wat biedt steun en wat is net erg pijnlijk? Verder gaat het over de hernieuwde zoektocht naar de schittering van het leven en het leren voelen van de warme gloed van de mooie herinneringen. Het gaat over waardering en liefde. Onsterfelijke zusterliefde.

Een deel van de opbrengsten van dit boek zal worden geschonken aan de zelfmoordlijn 1813.

Genrewinnaar
boek●goud 2021

Productinformatie

ISBN
9789464506525 / 978-94-645-0652-5
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
08-04-2022
Taal
Nederlands


Uitvoering
Hardcover
Pagina's
164
Formaat
A5
Illustraties
Nee

Inkijk

Onderweg belde ik voor de zoveelste keer die periode met mijn moeder. Ze had net de dokter gesproken die aangaf dat Joliens hersenen lange tijd onder druk hadden gestaan met alle gevolgen van dien. Er was immers een vochtophoping in haar hersenen gekomen als gevolg van het langdurig zuurstoftekort, zodat haar hersenen ingeklemd zaten. Ze zou hersendood worden verklaard. Enkel haar ademhalingsreflex was nog aanwezig. Mijn moeder zou die avond samen met de kinderen en met hun papa naar de psychologe van het ziekenhuis gaan om het afscheid van hun mama voor te bereiden. We zouden vervolgens allemaal samen afscheid van haar nemen. Ik vernam dit nieuws in de wagen op de autostrade. Hersendood. Ik wist maar al te goed wat dit betekende. Ik werd terug gekatapulteerd naar de lessen gerechtelijke geneeskunde die ik tijdens mijn studies criminologische wetenschappen gekregen had en kon me de slide waarop stond ‘hersendood = dood’ nog levendig voor de geest halen. Ik heb toen geroepen, geschreeuwd, gehuild, geslagen en geschopt. En toch reed ik verder en deed ik wat ik die dag gepland had om te doen. Opnieuw draaide ik de knop om en mijn professionele ik nam weerom de bovenhand. Nadien ben ik uiteraard onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Sinds dit nieuws was het immers gepermitteerd om de bezoekuren niet meer te respecteren en gewoon blijvend aanwezig te zijn.

Die avond volgde het moeilijkste moment uit mijn leven tot hiertoe. Al hoop ik stellig dat dit gewoon het moeilijkste moment ooit blijft. De kinderen kwamen voor het eerst kijken naar hun mama die ziek was en zouden haar voor de laatste keer ‘levend’ zien. Twee verpleegsters en een psychologe waren aanwezig en legden aan de kinderen uit waarvoor alle machines dienden die hun mama in leven hielden. Ze legden hen uit dat de hersenen van mama ziek waren en dat ze mama niet meer zo zouden zien, omdat mama dood zou gaan. De kinderen stelden vele vragen over de machines en kregen geduldig antwoorden. Ze leken echter niet ten volle te beseffen wat er zich allemaal afspeelde. Hoe konden ze ook? Wij als volwassenen beseften dit amper.

Uw email wordt enkel gebruikt voor de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Je toelichting moet minimaal 15 woorden zijn.

Er zijn nog geen reviews over dit boek