Als mensen in een situatie komen waarin ze weten dat ze gaan sterven, zoals bij een ramp of aanslag, en ze hebben nog tijd hebben om een afscheidsbriefje te schrijven, dan is de laatste boodschap voor hun nabestaanden bijna altijd: ”Ik hou van je”.
Ook voor mensen die een ‘normaal’ sterfbed hebben en die terugkijken op hun leven telt het niet langer hoe hard ze gewerkt hebben of wat ze aan bezittingen vergaard hebben. Het draait dan vooral om de liefde die er wel of niet geweest is en die bepalend is of iemand vredig heengaat of niet. Dit alles laat zien dat mensen in de kern liefdevolle wezens zijn.
Waar het in het leven dus om draait is eigenlijk maar een ding:
Kies je ervoor om te leven vanuit liefde of niet? Ben je in staat je hart steeds meer te openen, zelfs te midden van afwijzing, pijn en verlies? Dat is waarschijnlijk de grootste uitdaging van je leven en de zin van je bestaan.
Er is liefde en er is vervormde liefde: liefde voor geld, liefde voor macht, liefde voor bezittingen. Zelfs de jihadstrijder die ‘ongelovigen’ doodt, doet dat uit liefde voor zijn ideaal. De meest bewierookte vorm van liefde is de verliefdheid, de romantische liefde, een vorm van liefde die bezongen wordt in bijna elk liefdesliedje. Verliefdheid is een heerlijke staat van illusie en daarom van tijdelijke aard.