Diagnose dwarslaesie
Verlamd door de pneumokokbacterie, het verblijf op de IC en het revalidatieproces
- Auteur
-
George Monkou
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
(Nederland en België)
Samenvatting
George Monkou werd eind december 2016 ernstig ziek. Verschillende medici constateerden dat het vermoedelijk om een blaasontsteking ging. Totdat zijn ziektebeeld op de spoedeisend hulp verslechterde, met als gevolg verschillende operaties aan keel en nek. Tijdens zijn lange verblijf op de IC kreeg hij te horen dat zijn zenuwbaan in zijn nek beschadigd is. De diagnose: een partiële dwarslaesie.
Zijn gezin werd geconfronteerd met vele tegenslagen, teleurstellingen en frustraties. Opgeven zit niet in zijn aard en hij besloot het maximale uit zijn revalidatieproces te halen. Zijn ziektebed wordt door de schrijver tot in details beschreven, waardoor er een ingrijpend en boeiend verhaal is ontstaan.
Over de auteur
George Monkou (1961) woont met zijn vrouw en twee zonen in Den Haag. Hij is sportief aangelegd en is vanaf zijn elfde bij verschillende sportverenigingen te zien en te horen. Een verhaal vertellen gaat hem in het algemeen makkelijk af. Thuis, op zijn werk, in de sportkantine en op feestjes wordt hij dan ook graag opgezocht voor een praatje. Tijdens het revalideren was het al duidelijk dat hij het verhaal van zijn ziektebed met anderen wilde delen. Het schrijven van dit boek heeft een grote bijdrage geleverd om alles te verwerken.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464680003 / 978-94-646-8000-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 19-08-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 200
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Maandag 23 januari 15.00
"Ik moet Levi van school ophalen. Ik zie je vanavond." Margriet staat op en loopt richting de deur. Ik sperde mijn ogen en schudde met mijn hoofd. Pech, ze zag het niet. Balen, ze is vergeten de bel terug te zetten. Shit, dit wordt weer afzien.
Elke keer als iemand voorbij liep, schreeuwde ik help, help. Ik kon mezelf heel zacht horen. Het vocht hoopte zich op in mijn luchtpijp. Op een of andere manier kon ik daardoor mijzelf harder horen schreeuwen. Ik denk dat ik met lucht het vocht naar mijn stemband duwde en dat er geluid werd gemaakt.
De minuten gingen voorbij en ik bleef het proberen. Ik twijfelde of het geluid dat ik produceerde wel echt was. De revalidatiearts in opleiding stond vlak bij mijn deur met een man te praten. "Help, help me, help!"
Ze keek op en sprintte mijn kamer in. De man liep haar achterna en wilde de zuigkatheter pakken. De arts hield hem tegen. "Zeg maar wat ik moet doen en ga daarna weer weg."
“Daar ligt de slang en deze schakelaar zet je om.”
“Oké ga maar."
In de gang keek hij of zij het goed deed. Nadat ze mij had geholpen, zette ze de bel naast me. "Gaat het, George?" Ik knikte. Ze liep naar hem toe. Verrek, dat is Pascal. Ik keek goed, ja hoor hij was het. Ik kreeg enigszins medelijden met hem. Hij wilde zijn domme actie waarschijnlijk goed maken. Jammer dat hij die kans niet kreeg. Wat mij betreft, praten wij een keer over wat er toen had plaats gevonden. Dan is het wat mij betreft over. Misschien komt hij zelf op het idee om dat te doen.