Plezierig om te lezen, je reist met hem mee op de fiets. Maar wat heeft Rowan van Driel tegen de Belgen? Is het hier zo slecht fietsen?
Samenvatting
De titel van dit boek had net zo goed ‘knettergek en verliefd op fietsen’ kunnen zijn. Combineer dit met een voorliefde voor Amerika en voor je het weet, fiets je dwars door Amerika. Is het echt zo simpel? Eigenlijk wel. Zeker met de praktische tips in dit boek. Wil je liever niet zelf fietsen? Dan neemt Rowan je in dit boek mee op zijn denkbeeldige bagagedrager. Hij laat je meeleven in zijn vreugde, vrijheid en geluk. Maar ook in zijn obstakels, angsten en fysieke ongemakken. Een puur en eerlijk verhaal over een fietstocht van meer dan 5.000 kilometer.
Over de auteur
Rowan van Driel is opgegroeid in een dorpje in Zuid-Holland. Hij ontdekt het fietsen op een oude stalen ros van zijn vader en stoempt daarmee de polder door. Door zijn eerdere kennismaking met Amerika en zijn voorliefde voor fietsen, is een droom geboren. Fietsen in Amerika is volgens de Amerikanen echter iets ondenkbaars. Volgens Rowan bestaat ondenkbaar niet. Het is niet ondenkbaar dat je dwars door Amerika fietst en het is niet ondenkbaar dat je er een boek over schrijft. Hij ontdekt het plezier van schrijven pas tijdens het bijhouden van een blog op zijn reis door Amerika. Net als in de voorbereiding van zijn fietstocht werkt hij in alle stilte aan dit boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464680195 / 978-94-646-8019-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-08-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Reizen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 126
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De wekker gaat. De laatste dag in Nebraska is eindelijk aangebroken. Ik stap uit bed en doe direct de gordijnen open. Regen? Op enkele kleine buitjes in de woestijn na heb ik dat nog niet eerder gehad. Op de weg liggen grote plassen.
Bij het uitchecken vertelt de receptioniste mij vrolijk dat het nog wel zes of zeven uur blijft regenen. Fijn! Zo lang was ik niet eens van plan om te gaan fietsen vandaag. Voor het eerst doe ik mijn regenjas aan. Ik verlaat de parkeerplaats van het hotel en fiets direct een gravelweg op. Door de regen is de gravel veranderd in een drapperige bende die direct aan mijn banden en ketting blijft plakken. Na drie minuten ben ik er alweer klaar mee en pak ik mijn telefoon om te kijken hoe ik zo snel mogelijk op een verharde weg kan komen. De regendruppels vallen op mijn scherm en mijn touchscreen is onbruikbaar geworden. Gefrustreerd stop ik mijn telefoon weg en vervolg mijn originele route.
Na ongeveer tien kilometer bereik ik dan eindelijk de highway. Wie had dat gedacht, dat ik ooit blij zou worden om op de highway te fietsen. Die blijdschap is echter maar van korte duur.
Terwijl ik de highway op fiets, bekijk ik de weg eens goed. Er zijn twee rijstroken te zien en daarnaast een vrij brede vluchtstrook. De vluchtstrook bestaat uit gravel, kiezelstenen en grote keien. Nebraska was al niet mijn favoriete staat, maar dat wordt vandaag nog maar eens bevestigd. Blijkbaar hebben ze de Belgen gevraagd om hier de vluchtstrook aan te leggen. De tweebaanswegen zijn op dit moment van de dag druk bezet met voorbijrazende SUV’s dus er zit niets anders op dan over de vluchtstrook te fietsen.