De Liefdessprong
Een waargebeurd familiedrama dat zich afspeelt in het plaatsje Bingen am Rhein

Deze roman is grotendeels gebaseerd op feiten. Daarin speelt de familie Espenschied, die in Bingen een wijngoed bezat, een hoofdrol. Het verhaal speelt tegen de achtergrond van een militaire operatie die tussen 1925 en 1933 plaatsvond. Ellen Espenschied krijgt een relatie met piloot Hans Amlinger. Hoe deze relatie zich op tragische wijze ontwikkelt, wordt in deze roman uit de doeken gedaan. De Britse journalist van de Daily Mail, Sefton Delmer, gaat uiteindelijk op onderzoek uit, om achter de waarheid van de officieel “niet bestaande” vliegschool te komen. Zal het hem lukken? De Russische maarschalk Michail Toechatsjevski stond aan de wieg van de Duits - Russische samenwerking. Dat kwam hem uiteindelijk duur te staan. Gedreven door grenzeloze paranoia en achterdocht, valt hij in ongenade bij Josef Stalin.

Hans Dijk (1957) is van oorsprong historicus. Zijn hele leven is hij al gefascineerd door waargebeurde, historische persoonlijke verhalen. Vier jaar gelden stuitte hij bij toeval op een bijzonder verhaal dat dat zich afspeelt in het Duitse plaatsje Bingen am Rhein en ging op onderzoek uit. Het betrof een familiedrama, waarvan één van de naaste familieleden Ursula Espenschied - Heuss, nog steeds in leven is. Zij liet hem, naast talloze foto’s ook enkele persoonlijke dagboeken inzien. Zo begon de auteur met schrijven van deze, op ware feiten gebaseerde roman.

Ellen haastte zich weer naar het feestgedruis. Enkele Reichswehr-officieren hadden inmiddels plaatsgenomen aan een grote ronde tafel in de hoek van de feestzaal. Haar nichtje Elise zat op schoot bij een van de officieren. De voortdurende aanvoer van riesling richting die tafel had hun eerste kennismaking ongetwijfeld in een stroomversnelling gebracht. Het was dat het al laat op de avond was, anders was hun geflirt tamelijk ongepast geweest. Voor zover zij nu al niet een grens over waren gegaan. De officier begon haar nu zelfs kusjes te geven, wat zij welwillend toeliet. De stemming was zo uitbundig dat een van de mannen het een goed idee leek een nazi-lied in te zetten. Ze herkende het lied van een tafereel dat ze onlangs op straat had gezien. Een groepje opgeschoten geüniformeerde leden van de Sturmabteilung had ze iets soortgelijks horen zingen. Deze SA’ers, zoals ze kortweg werden genoemd, behoorden tot een speciale beschermingsdienst die de politicus Adolf Hitler in 1921 had opgericht. Naast het beveiligen van partijvergaderingen, intimideerden ze ook politieke tegenstanders. Vooral de communisten moesten het ontzien. Hun bijeenkomsten werden regelmatig hardhandig verstoord door SA’ers uit Bingen. Een aantal oudere familieleden sloeg het gezang van een tweetal officieren met afgrijzen gaande. Dat kon toch niet de bedoeling zijn, dacht Ellen en ze schoot Hans aan. ‘Zeg schat, kun jij er even heen en zeggen dat ze wat rustiger moeten doen.’ Hans haalde zijn schouders op. ‘Ach liefste, laat ze maar,’ zei hij, ‘ze bedoelen het niet kwaad.’ Maar toen ook hij de afkeurende blikken van een toenemend aantal gasten zag, liep hij er toch maar even naartoe. ‘Hoera voor de bruidegom!’ begroetten ze hem uitbundig. Uit volle borst begon Hans een ander strijdlied te zingen, een dat wel de goedkeurig kon wegdragen van de mensen die zich zojuist van de luidruchtige tafel hadden afgekeerd. Wat doet Hans dat toch wijs, dacht Ellen. Van alle officieren die ze daar zag, vond ze Hans veruit de leukste en vooral de meest gemanierde.