Een buitengewoon boeiend boek. Met aandacht en plezier in twee dagen uitgelezen.
Een aanrader!
Een aanrader!
Samenvatting
Na het overlijden van haar moeder Marit erft Rebecka haar ouderlijk huis in Zweden. Zij vertrekt echter naar Florence in Italië om kunstgeschiedenis te studeren en geniet van de schoonheid van deze stad. Ze is 66 jaar oud en zal moeten besluiten waar zij haar leven voortzet, in Zweden of in Italië. Een bijzondere ontmoeting in Florence doet haar beseffen, dat zij zich kan ontwikkelen tot een vrouw die het beste van twee werelden in zichzelf verenigt. Rebecka vertelt over de relatie tussen moeders en dochters. Ook wordt de schoonheid van de kunst verwoord. Het boek laat zien hoe het kijken naar kunst betekenis geeft aan het leven van de hoofdpersoon en wil eveneens een ode zijn aan de schoonheid van liefdevolle relaties.
Over de auteur
Lidy Schutten - Wieldraaijer (Almelo,1953) woont in Purmerend, is gehuwd en moeder van twee kinderen. Zij werkte tot haar pensionering als geestelijk verzorger in een verpleeghuis. Zij is altijd geboeid geweest door de verschillende manieren waarop mensen zich verhouden tot hun levensloop. In 2021 verscheen haar debuutroman Marit. Rebecka is een vervolg op Marit, maar dit boek is prima op zichzelf staand te lezen. Het is wederom een fictief levensverhaal. Vanwege haar interesse in de kunstgeschiedenis heeft de schrijfster de kunst een belangrijke plek gegeven in het verhaal.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464684360 / 978-94-646-8436-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-02-2023
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 230
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
En, daar is het dan, het schilderij van Rafaël, een portret van een jonge vrouw: 'La Muta', de doofstomme. Rebecka kan haar ogen er niet vanaf houden. Ze gaat zitten op het bankje voor het schilderij en kijkt en kijkt. Ze weet niet hoe lang ze hier zo gezeten heeft. Heel zachtjes heeft ze gefluisterd: "Nadat ik een tijd lang verwantschap voelde met de Maria Magdalena van Donatello voel ik me nu zo dicht bij jou. Wie ben jij? Wat is er met je gebeurd? Je ogen kijken mij aan vol weemoed, gelatenheid, verdriet, wat is het? Je heet 'de doofstomme' dus je kunt het mij niet vertellen. Je kunt mij niet eens horen. Deze jonge, beeldschone vrouw, is mooi gekleed, haar haren zijn verzorgd en ze is niet te mager. Net zoals ik nu ben. De weemoed, de gelatenheid, iets van verdriet, ik zie het terug in mijzelf. Ik herken die ogen, ze zouden mijn ogen kunnen zijn. Al zijn die blauw en de hare bruin. Wat wil je mij vertellen? Wat kan ik van jou leren? Hoe is jouw leven verlopen?" Rebecka beseft dat er in haar, door het kijken en het verbeelden van kunstwerken, een honger is ontstaan. Een honger om meer te leren over kunst, over de beroemde kunstenaars, over de Renaissancetijd, over Italië en bovenal wil ze leren genieten van schoonheid. Een schoonheid die zich toont in het warmste licht dat ze ooit heeft gezien, het licht in Toscane. Een andersoortige schoonheid die ze niet zal vinden in Zweden. Langzaam ontstaat in Rebecka een verlangen. Ze wil de tijd nemen om dat verlangen te laten rijpen. Waar gaat mij dit brengen? denkt ze.
Reviews (5)
Heel boeiend en ontroerend boek.
Het neemt je mee in het leven van de hoofdpersoon Rebecka. Haar keuze voor de liefde zowel voor de mensen om haar heen als voor de kunst. Een prachtig vervolg op Marit. Maar ook prima "los" te lezen.
Het neemt je mee in het leven van de hoofdpersoon Rebecka. Haar keuze voor de liefde zowel voor de mensen om haar heen als voor de kunst. Een prachtig vervolg op Marit. Maar ook prima "los" te lezen.
Een boek vol met levenswijsheden! Super mooi geschreven!
'Rebecka' is een prachtig vervolg op 'Marit'. Ook weer met heel veel respect voor en kennis van menselijke relaties, cultuur en natuur geschreven. Een heuse aanrader!
Na het lezen van “Marit” , eerste boek van Lidy Schutten, begon ik nieuwsgierig aan “Rebecka”. Waar ik bij het eerste boek weleens moeite moest doen om verder te lezen, was daar bij “ Rebecka” geen sprake van. In drie dagen had ik het verhaal opgeslurpt. De personen zijn goed, levensecht, de situaties realistisch als in het leven, net als de twijfels, verdriet en vreugdemomenten. Het steeds wisselende decor zie je voor je. De gedichten waarmee de delen worden “geopend” zijn treffend en zeer goed passend bij het verhaal. Knap! Ik kan niet anders zeggen dan dat de schrijfster is gegroeid in haar talent.
