Politie, vroeger was alles...
Politiewerk in het laatste kwart van de vorige eeuw

In het boek wordt een aantal waargebeurde situaties beschreven uit een loopbaan van dertig jaar bij de politie. De eerste vier jaar op een landgroep en vervolgens bij de rechercheafdelingen van het Korps Rijkspolitie, het Korps Politie Aruba en het Korps Landelijke Politiediensten. De beschreven situaties spelen zich af tussen de jaren 1975 en 2005 door heel Nederland, in een aantal Europese landen en op de Nederlandse Antillen. Het is een aaneenschakeling van grappige, dramatische en ontstellende gebeurtenissen, variërend van een hilarisch bezoek aan de burgemeester van Beuningen tot de twijfelachtige rol die politie en openbaar ministerie hebben gespeeld bij een liquidatie in Alkmaar.

De auteur is een gepassioneerd en gepensioneerd rechercheur die in het laatste kwart van de vorige eeuw zijn werkzaamheden heeft verricht bij de Rijkspolitie, het Korps Landelijke politiediensten en het Korps Politie Aruba. Hij is getrouwd, vader van een dochter en een zoon en opa van drie kleinkinderen waarvan de oudste al weer dertien jaar is. Hij had altijd al de wens de leuke en minder leuke dingen die hij in zijn 30-jarige politieloopbaan heeft meegemaakt, op papier te zetten. Door de coronapandemie heeft hij de tijd gevonden om te gaan graven in zijn archief, internet en in zijn geheugen, wat uiteindelijk heeft geleid tot de totstandkoming van dit boek.

Het IRT gaat zelfs zo ver dat scoren in het eigen onderzoek meer waard is dan het oplossen van liquidaties. In het IRT journaal van 27 mei dat jaar staat namelijk dat de onderzoeken naar de liquidaties van Van der Heiden op 10 april 1993 en Leclere op 20 mei 1993 ondergeschikt zijn aan de belangen van het IRT. Met de officier van justitie Mr J. W. worden namelijk de risico’s besproken wat te doen als een ”concurrerend team” Mink K. en Jan F. in een vroegtijdig stadium aan willen houden. Men komt tot de conclusie dat het zo’n vaart niet zal lopen en dat het GVO van het IRT geen gevaar loopt. Het is opvallend dat hier de namen Van der Heiden en Leclère in een adem in verband worden gebracht met Mink K. en Jan F.