Je wil het niet wegleggen.
Leuk en goed geschreven.
Deel 2 graag!
In een villawijk wordt een jonge vrouw, Annelise, onder verdachte omstandigheden dood gevonden. Beginnend rechercheur Alex Verbeek wordt op de zaak gezet en komt er al gauw achter dat het ogenschijnlijk perfecte leven van Annelise een duistere kant had die ze voor veel mensen verborgen wist te houden. Maar niet voor iedereen…
De zaak confronteert Alex met haar eigen verleden en ze doet haar best zichzelf te bewijzen zonder zich persoonlijk te veel mee te laten slepen. Terwijl de puzzelstukjes op hun plek vallen, realiseert Alex zich dat de waarheid niet zo zwart-wit is als ze had gedacht.
Myrah Wouters (1978) heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. Ze studeerde journalistiek en werkte jarenlang als freelance journalist. Na haar studie begon ze met het schrijven van spannende verhalen. Verbonden is haar debuutthriller.
Myrah woont met Martijn, twee dochters en een veel te grote hond in Soest.
En toen zag ze het. Op een houten ligbed lag een eenzaam gedaante.
Alex’ adem stokte. Ze was er nog niet erg aan gewend dit soort beelden te zien en moest moeite doen om te beseffen dat dit echt was. Voorzichtig deed ze een stap naar voren. De jonge vrouw lag op haar rug, in een natuurlijke houding, met haar donkerbruine haren uitgespreid. Ze had blote voeten en droeg simpel ogende, maar peperdure merkkleding. Baggy jeans en een effen wit T-shirt. Los om haar hals een gekleurde zijden sjaal. Eén arm lag naast haar lichaam, de andere was gebogen, met een hand op haar buik.
Yann wees naar de hals van de vrouw. ‘Tekenen van wurging.’ Alex hurkte naast het lichaam. Ze zag inderdaad donkere vlekken rondom de hals. Haar blik gleed omhoog. Het gezicht van de vrouw leek gebeeldhouwd. Perfect en leeg. Ze was knap, op een klassieke manier, met volle lippen in een perfecte cupidoboog en lange zwarte wimpers die als een waaier op haar wangen lagen. De huid was licht, haast porseleinkleurig, waardoor de dieprode striemen in haar hals extra opvielen.