Smiley, de kat

In de inleiding bij zijn studie over André Verstraeten, werd Frans De Vleeschouwer (1902 ­ 1989) omschreven als een ‘onderwijs-mens, een ruim denkende persoonlijkheid en een fijnzinnige kunstgenieter’. Dr. De Vos, de auteur van die inleiding, heeft hiermee direct de belangrijkste kenmerken van Frans’ leven, en dus ook van onderhavige biografie, aangehaald. De twee carrières van Frans De Vleeschouwer worden in dit werk dieper uitgespit, vooral aan de hand van zijn eigen archief en eigen geschriften. Er is bovendien veel aandacht besteed aan zijn ideeën en visies over kunst en kunstkritiek. Het laatste deel van het boek omvat de uitgebreide bibliografie en de recensies die tijdgenoten over zijn werken hebben geschreven.

In _Een scherpe bocht_wordt de lezer bij de hand genomen voor een wandeling door het leven van de auteur. De tocht begint bij de uitgave van zijn eerste boek, Smiley, de kat (2010), waarover hij alle uitgaveperikelen beschrijft, evenals zijn gedachten en de emoties die met zo’n eerste uitgave gepaard gaan. In het tweede deel, het werkelijke vervolg op zijn eerste boek, komen de verdere gebeurtenissen in het huisje en het tuintje bij de zee aan bod. Het boek eindigt met een blik op het verleden, onder het motto dat het heden toch steeds weer zijn oorsprong vindt in dat verleden. Een scherpe bocht is een autobiografische queeste, waarin de auteur, met behulp van filosofische ideeën aller tijden, een aantal jaren van zijn leven de revue laat passeren.

In ‘Het tweede probleem’ stapt de ik-figuur een dag uit zijn dagelijkse routine om zich over te geven aan een trip naar het verleden, meer bepaald naar die fase in zijn leven toen vooral dat tweede probleem zijn handelingen bepaalde. Het is een mijmerende terugblik aan de hand van dagboekfragmenten, die in een continue wisselwerking tussen heden en verleden, getoetst worden aan de huidige situatie. In dit boek wordt de lezer meegetrokken in het leven en de overdenkingen van de hoofdpersoon. Tegelijkertijd nodigen de vele beschouwingen van de ik-figuur de lezer uit over te gaan tot reflectie op het eigen leven en verleden.

Na de brand... kwam corona. Na een persoonlijk drama een werelddrama, dat op zijn beurt opnieuw uitliep in veel persoonlijke miseries. En ondertussen liep de tijd rustig door. Het was een periode gevuld met triestige afscheidsmomenten en met (bescheiden) feestmomenten. Een periode ook waarin we er ons plots van bewust werden dat de realiteit niet altijd brengt wat men verwacht, en waarin sommigen onder ons volop de tijd kregen om hierover na te denken. En in dat vreemde jaar, tegen de achtergrond van die gebeurtenissen, en ten dele dank zij die gebeurtenissen, is dit boek ontstaan, een boek in en over dat rare jaar... na de brand.