Dino´tje de kleine Saurus

Dino’tje en Brokkie zijn twee dinosaurusvriendjes. Zij leven in een bergachtig gebied met dichtbij een heel groot meer en rondom veel bossen. Op een dag verschijnt in hun vreedzame gebied, waarin bijna uitsluitend vegetariërs wonen, een tyrannosaurus. Hun papa’s en mama’s moeten vechten om dat bloeddorstige monster te verdrijven. Maar de vrees bestaat dat er misschien meer van die vleeseters zullen komen. Daarom worden Dino’tje en Brokkie erop uit gestuurd om alle dinosaurusfamilies uit de wijde omtrek op te trommelen om naar de Grote Saurusvergadering te komen. Op die tocht beleven zij allerlei spannende en angstige avonturen.

"Op zekere dag werd ik door mijn kleinzoon aangesproken met de verzuchting: "Wanneer schrijft u nu eens een verhaaltje over dinosaurussen?" En hoewel ik meer gewend was teksten te schrijven voor o.a. musicals, bijvoorbeeld De Zee is ons Land en Boemerang, waardoor ik geen onbekende ben in Vlaardingen e.o., heb ik aan zijn verzoekje gehoor gegeven. Het resultaat ligt voor u: Een boek met spannende verhalen over dinosaurussen voor kinderen."

...Toen het buiten langzaamaan licht werd, was er een geluid bij de ingang van de spelonk. Een heel zwaar gesnuif, gevolgd door huiveringwekkende gromgeluiden. Dino’tje en Brokkie werden onmiddellijk wakker. "Wat zou dat zijn...?" fluisterde Brokkie. "Geen Stego’s..." zei Dino’tje, "daarvoor is het geluid te hard." Opeens klonk een luid gebrul, zó hard, dat je meteen wist: dit is een ontzettend groot beest...! Gevaarlijk...! Weg wezen...! "Kom mee...!" siste Dino’tje tegen Brokkie. "Waarnaar toe...?" "Verder naar achteren...!" "Maar daar loopt het vast dood...! Onze holen zijn ook dicht aan de achterkant....!" "Weet ik wel, maar laten we het toch maar doen... Dat beest is geen Stego en ik ben bang...!" "Ik ook...! Lopen, Dino’tje...! Lopen...!" En ze liepen. Steeds verder door naar achteren in de spelonk. Het werd nauwer en nauwer. Ze konden bijna niet zien waar ze hun poten neerzetten. Het was donker. En achter hen klonken woeste kreten. "We zijn verloren, Dino’tje...!" brulde Brokkie angstig. "Misschien niet, Brokkie... Ik geloof dat ik een soort luchtstroom voel... En dat betekent dat er ergens een opening moet zijn...!" Ze strompelden nog een eindje verder. Plotseling stootten ze op een rotsblok. "Oh Dino’tje...!" kreunde Brokkie, "dit is het einde...!" "Nee, nee...! En nog eens nee...!" brulde Dino’tje. "Voel je dan die wind niet...? Kom op, we moeten op dat rotsblok zien te komen... Ik denk dat daarachter een doorgang is... Een uitgang...!" Met inspanning van al hun krachten klommen ze op het rotsblok. Ze kropen erover heen. En toen...! Daar zagen ze het...! Een doorgang...! "Gered...!" brulde Dino’tje. "We zijn gered...!" Ze gleden door de opening naar buiten. Hard kwamen ze terecht tussen enkele grote rotsblokken en hijgend bleven ze daar liggen. Uit het donkere gat achter hen klonk angstaanjagend het hese gebrul van een gorgosaurus...