Een drama in Brakel

Ludo is een boerenzoon, geboren in Michelbeke, op de grens met Sint-Maria-Oudenhove, beiden deelgemeenten van Brakel. De verouderde boerderij van Ludo’s ouders staat slechts een boogscheut verwijderd van boer Bellens. Ludo wordt verliefd op Bellens’ oudste dochter Anita, maar voor beiden loopt het leven anders dan gepland. Een drama in Brakel is een liefdesverhaal, dat zich afspeelt in de nuchtere boerengemeenschap van Brakel. Het sobere boerenbestaan en de passie tussen de personages vormen een mooi contrast. Laat je meeslepen in het liefdesverhaal van Ludo en Anita... Zullen de twee elkaar uiteindelijk vinden?

"Om wat te ontspannen en natuurlijk om nog meer inspiratie op te doen, verblijf ik de laatste jaren regelmatig in de mooie Vlaamse Ardennen. Aldaar heb ik mijn inspiratie voor dit boek, handelnd over het landelijke dorpje Brakel, gevonden. Het gewone simpele leven op het platteland en de oude spoken- en heksenverhalen, die in die tijd regelmatig bij de Leuvense stoof werden verteld."

Tussen de stoere zacht ruisende eiken, staat een oude bouwvallige boerderij. Ze is enkel bereikbaar langs een hobbelige zandweg. Kronkelend langsheen de korenvelden en het welriekende verse hooi. Het nauwelijks bewoonbare oude huis is omgeven door een gebrekkige houten koestal en een versleten aanpalende schuur. Aan de andere kant van het huis staat nog een met luchtgaten gevulde paardenstal. Daarin staat Bella dromerig te genieten van haar welverdiende rust. Achter de stal is er een hangaartje waarin enkele zware bruine legkippen kakelend en scharrelend hun graantjes pikken. Een grote grijze forse haan houdt hen bijeen en roept luid tokkend telkens hij een wormpje of kevertje blootlegt. Net voor de toestromende kippen hem naderen pikt hij deze snel naar binnen en stapt dan fier als een pauw over het met gras begroeide erf. Plots laat hij met opengesperde bek luidkeels zijn weergalmende gekraai weerklinken doorheen het aansluitende dennenbos. Wat verderop staat een nieuwerogende grote boerderij met grote stallingen en een gigantische graanschuur. Ook hier lopen de kakelende kippen over het erf en liggen de oude logge zeugen zich te rollen in het slijk. Telkens ze hun modderbad beëindigen klapperen ze luid met hun grote slijkerige hangoren. Twee flinke trekpaarden hangen verveeld met hun zware hoofden door de halfgeopende staldeuren. Deze boerderij oogt heel wat beter dan het oude krot van de familie Soeteman. Als de haan zich nogmaals eerder storend laat horen, klinkt er plots gerommel en gestommel op de versleten houten vloer van boer Soeteman.

"Opstaan! Opstaan, ’t is tijd om de koeien te melken."
Boer Soeteman woont met zijn vier welgevormde dochters op deze schamele boerderij. Geen vijf minuten later zijn de twee oudsten reeds aangekleed en strompelen met hun houten klompen de oude zoldertrap af. Op het kleine kelderkamertje van zowat vier op vier, slapen de vier dochters in twee vermemelde houten bedden.