Verraden door mijn beste vriend

Twee echte vrienden genieten in de jaren zestig en zeventig samen van het jeugdige leven. Ze worden daardoor onafscheidelijk. Tot er, totaal onverwacht, een bruuske en ongehoorde misstap wordt begaan door één van beiden. Het brengt de mannen aanvankelijk in een hachelijke situatie. Kan dit worden opgelost zonder dat het hun intense vriendschap beschadigt? Het leidt hoe dan ook tot een totaal gebroken hart.

"Geboren in een landelijk dorpje in de Kempen en gepassioneerd door het vrije landelijke leven, werd ik als het ware verslaafd aan het schrijven van gedichten. Vooral over de fantastische natuur. Ook wilde ik ooit wel eens dat historische boerenleven koppelen aan een sterk verhaal. Intussen blijf ik maar schrijven en reeds verscheidene manuscripten liggen klaar voor uitgave."

"Zo, onze proppenschieters zijn klaar voor de test." Zowel Marcel als Guus nemen elk een elzenpropje en drukken het met de punt naar voren in het kleine gaatje. Dan duwen ze met de stamper het propje door, tot het aan de bovenkant komt piepen. Weer wordt er een propje bijgestoken. Een beetje doorduwen en…door de kracht van de samengeperste lucht wordt het eerste propje met een harde knal weg gekatapulteerd.
"De mijne is fantastisch", juicht Marcel.
"Die van mij is wat minder," zegt Guus, "de stamper is ietwat te lang." Guus snijdt met zijn mes het borsteltje aan het uiteinde van de stamper weg. Vervolgens maakt hij een nieuwe door op de steen te tikken. Opnieuw probeert hij nu zijn geweer. Knal!
"Joepie, het werkt, hij knalt als een echt geweer, Marcel."
"Waar gaan we knallen, Guus? Gaan we op jacht, hazen en konijnen schieten?"
"Hoe kan dat nu, Marcel, we kunnen ze enkel bang maken. We schieten om ter hoogste, recht in de lucht." Even later begint dat reeds te vervelen.
"Ik wil ergens naartoe schieten, Guus. Waar kunnen we naartoe schieten, denk je?"
"Naar de meisjes, Marcel?"
"Ja, de meisjes plagen. Dat lijkt me een goed idee."
"Ik weet een plaatsje waar ze ’s avonds wel eens samenkomen, Marcel." De deugnieten rijden met hun wapens naar het dorp toe. Bij zotte Gust staat een houten zitbank. Daar komen ze wel eens samen.
"Ja, ze zitten erop", roept Guus opgetogen. Ze rijden een zijpad in en leggen zich in hinderlaag achter de struiken.
"Komaan Marcel, wapens laden." Beiden laden hun splinternieuwe wapen.
"Schiet gij als eerste, Guus", fluistert Marcel die het eigenlijk niet zo ziet zitten. Klap! Met een flink schot vliegt de natuurlijke kogel met volle kracht weg en belandt op een boomstam vlakbij de bank.