Samenvatting
Wil je weten hoe een hond een mensenleven op zijn kop kan zetten en verrijken? Wat je over jezelf afroept door een hond in huis te halen? Wat je allemaal kunt beleven met een puppy? Wat er anders wordt als je een Franse Bulldog aanschaft? Of ben je gewoon nieuwsgierig naar circusartiest en clown Bouffon? Naar z’n puppy-streken, naar de manier waarop hij het leven van zijn vrouwtje op een positieve manier helemaal veranderd heeft vanaf het moment dat ze ‘m kocht? En hoe hij bovendien haar mama van haar angst voor honden afhielp? Lees dan vooral verder…
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1974, op de verjaardag van mijn vader. Mijn favoriete kinderspeelgoed waren twee hazen, Jekko en Marko. Het liefst had ik ook nog levende dieren gehad, maar dat vond mijn moeder niet goed. Schrijven zit me in het bloed; mijn vader, rasjournalist, heeft het er bovendien letterlijk en figuurlijk met de paplepel ingegoten. Nu is het tijd voor een hond. En een boek over die hond. Mijn grote liefde, Franse Bulldog Bouffon."
Inkijk
Een ECHTE!!!
Donderdag 24 mei 2012
Je was nog maar zo’n klein hoopje hond toen ik je voor het eerst zag. Amper twee handen vol en die handen van mij zijn niet eens erg groot. Ik had je eerst al op de foto’s gezien op internet, voordat ik je ging bekijken. Je had dat schattige, ietwat vormeloze, puppyuiterlijk, waarin nog nauwelijks de trekken van je volwassen soortgenoten zichtbaar waren. Een klein zwart hondje, in een werpkist met z’n broertje en z’n zusje, dat was jij. Natuurlijk heb ik die andere twee ook bewonderd en vastgehad, maar jij was het hondje dat me na wat gespartel aankeek en toen met een tevreden zucht z’n oogjes even genietend dicht deed op mijn arm. Toen wist ik het, jij moest het worden. De vervulling van mijn allergrootste, langst gekoesterde wens.
Vanaf het moment dat ik als heel klein meisje wist wat een hond was, heb ik er een willen hebben. Net zo eentje als het vuilnisbakkie van mijn opa en oma, dat was een hond waar je als kind bij wijze van spreken bij in de mand kon gaan liggen, een lievere hond heb ik nooit ontmoet. Een hond, stond op elk verlanglijstje dat ik kon bedenken. Mocht niet van mijn moeder. Mijn moeder is bang voor honden, ook voor kleintjes, kan ze niks aan doen natuurlijk, maar een goudvis kan je nou eenmaal niet aaien en de konijnen en chinchilla’s die ik later nog gehad heb, daar kun je niet mee wandelen (hoewel?) zoals je met een hond kunt.
Je krijgt als kind natuurlijk best wat mee van de angsten die je ouders voelen. Het is, denk ik, voornamelijk aan de hond van mijn opa en oma te danken dat ik nooit echt bang voor honden ben geworden.
