Samenvatting
In KRONIEK van ODERAN maakten wij kennis met de eerste kolonisten richting de planeet Oderan. Al snel bleek Oderan minder herbergzaam te zijn dan men verwacht had. Confrontaties met diverse levensvormen brachten de kolonisatie in gevaar.
U heeft het vervolg in handen. Nieuwe expedities worden opgezet, nieuwe conflicten liggen op de loer. Diverse stafleden beschrijven niet alleen hun avonturen, maar ook hun persoonlijke ontwikkeling. Relaties staan onder druk, net als de zin van het totale project. Is de eerste missie slechts een voorhoede?
KRONIEK van ODERAN 2 biedt spannende sciencefiction van Nederlandse bodem voor liefhebbers van SF en fantasy.
Over de auteur
Peter Swart (1957) is in het dagelijks leven werkzaam als medisch psycholoog in een kankerinstituut. De vrije tijd wordt verdeeld over gezin, schrijven, muziek en (strip)tekenen. Swart heeft enkele albums geproduceerd, waarvan de muziek knipoogt naar de symfonische rock van de 70'er jaren. Sciencefiction en fantasy vormen hierbij belangrijke inspiratiebronnen. Het is dan ook goed mogelijk dat KRONIEK van ODERAN in de toekomst zijn eigen soundtrack zal krijgen.
Inkijk
Ik heb me voorgenomen verslag te doen van alle belangrijke gebeurtenissen op onze tocht. Met huiver begin ik aan de volgende zinnen, ze opschrijven zal me veel pijn gaan doen.
Na het opbreken van het kampement trokken we met de hoovers verder het dal in. De heuvels kenden aan beide zijden de ons nu vertrouwde zoom van begroeiing. Tara ontwaarde een nieuwe opening en wij verlegden onze koers.
Het avontuur met de spinnen had ons nog waakzamer gemaakt dan we al waren. Beatriz liep voorzichtig voor ons uit, Sylvia vormde de achterhoede. Het ‘pad’ leidde naar een open plek. Voor de ingang ervan hield Beatriz halt.
‘Blijf hier,’ zei ze beslist, ‘ik kijk even rond.’
Gewapend betrad ze de ruimte, waar het licht van Upsilon vrij spel had. Ik zag haar voortschuifelen, de blik vooral op de grond gericht (ook haar is het spinnenavontuur niet in de koude kleren gaan zitten natuurlijk). Ze liep terug in onze richting en bleef staan aan de rand van de open plek.
‘Het lijkt me veilig,’ zei ze.
We betraden de ruimte en zetten onderzoeksapparatuur op de grond.
Toen Marion zich omdraaide gaf ze een harde gil.
‘Een parasol!’ riep ze en allen keken we naar Beatriz, die onder een parasolplant bleek te staan.
‘Oeps, even niet gezien,’ zei deze en ze stapte naar voren.
Maar zover kwam ze niet. Vanuit het uiteinde van de bladeren staken uitsteeksels, die zich plots verlengden tot aan de grond en daarmee een traliewerk rond de vrouw vormden.
‘Kom eruit!’ schreeuwde Sylvia.
Beatriz probeerde met haar wapen een slijmerige draad opzij te duwen, maar deze leek wel elektrisch geladen en ze liet het wapen geschrokken en met een pijnlijke kreet vallen.
‘Mijn God,’ verzuchtte Tara bleek.
Uit de kern van de bloem, nog hoog boven Beatriz’ hoofd, zagen we enkele sliertige tentakels tevoorschijn komen.
