Babyboomers verhaalt over een verloren landschap. Het boek reconstrueert met fraaie anekdotes de geloofsopvoeding tussen 1945 – 1970 binnen de Roomse Familie. Het blijft niet steken bij nostalgische herinneringen over de katholieke (huishoud)school, Okki en Taptoe of de schoolmis. Dit boek legt een leerplan bloot van de gouden driehoek: kerk, gezin en onderwijs. De uitgekiende socialisatietechnieken leerden deze roomse cultuur aan en slepen de kennis in. Toch verdampte het geloof. De beatmis werd het sluitstuk en het symbool van de opvoeding van de babyboomers. Met de vele unieke foto’s uit de Velpse parochie is de publicatie een feest voor het oog.
Renie Hesseling (1951) groeide op in Velp (G). Na zijn studies Economische-Sociale Geschiedenis en Maatschappijleer aan de Radboud Universiteit werkte hij in het beroepsonderwijs. Hij was medeauteur van lesboeken voor maatschappijleer en aangesloten bij een landelijk schrijverscollectief. Zijn drijfveer is om geschiedenis en ons erfgoed van nabij en herkenbaar te beschrijven. De publicatie Babyboomers - Hun roomse vorming is daarvan een voorbeeld bij uitstek.
"In 1952, op de dag van mijn vierde verjaardag, begint mijn schooltijd. Op de bewaarschool kom ik voor het eerst nonnen tegen. Grote, zwart ruisende schaduwen met witte schorten. Altijd onheilspellend aanwezig. De juffen Riet en Dorie zijn de lichtpuntjes", noteert Nelly (1948) in haar familieboek. Een weinig veelbelovende start van haar schoolcarrière en godsdienstige opvoeding zou je denken.
De vorming in zoiets complex als een geloof, met al zijn rituelen en mysteriën, is een zaak van lange adem. Niet iets wat je in een handomdraai afroept. Het aanleren van kennis, gedragingen en waarden is een kwestie van training en herhaling. De vraag is niet óf je eraan moet beginnen maar wanneer. Dan denk je niet meteen aan kleuters die de luiers zijn ontgroeid en de bewaarschool bezoeken. Een waarde als kuisheid of deugdzaamheid leerde je niet snel op de St. Gerardus Majella bewaarschool. Veel te abstract. Ontvingen de bezoekertjes daar wel een soort van roomse vorming? Dit soort kwesties bekijk je al snel anders als naar voren komt dat de leiding in handen is van een congregatie (een kloostergemeenschap) die specifieke doelstellingen zegt na te streven.
De bewaarschool St. Gerardus Majella dankte zijn bestaan decennialang aan de inzet van de congregatie van de Zusters van Onze Lieve Vrouw. Rond 1924 stemden zij toe om te onderrichten aan de kleuterschool en de lagere school. Het nieuw gebouwde complex aan de Oranjestraat 37 wordt in 1926 ingewijd. De bewaarschool telde al meteen 70 kleuters. Het was een voor die tijd modern gebouw en voorzien van de nieuwste meubelen en leermiddelen. Volgens de pastoor zou deze model-bewaarschool tot zegen zijn voor de parochie.
Het boek De (m)ulo: onderwijswereld en jeugdcultuur brengt de lezer terug naar het fenomeen van de (m)ulo opleiding in Nederland. De ‘hogeschool’ voor de middenklasse en de gewone man. Het boek beschrijft de laatste vijftien jaren van een unieke schoolsoort. We volgen de laatste (m)ulogeneraties, van de doorverwijzing door hun hoofdmeesters in de zesde klas, tot het examen en hun carrières. We maken kennis met de leefwereld van de leerlingen, met hun denken, uiterlijk en omgang in de turbulente jaren zestig. Het boek vertelt levendig over de organisatie van dit schooltype en de vaak bovengemiddelde succesvolle carrières van hele generaties ónbekende Nederlanders. De auteur, zelf een oud-(m)ulogediende, beschrijft deze wereld van binnenuit. Vijftig jaar geleden, in 1968, werd de (m)ulo opgevolgd door de mavo. Een goed moment om terug te blikken op de betekenis van deze onderwijsvorm.
“Vreselijk dat er zoveel hardnekkige misinformatie over deze vrouw is. Ze verdient een standbeeld.” H. op Facebook ‘Je bent Velpenaar als’.
Bernardina Maria Udink-Klaassen (1916) woonde van 1940 tot haar overlijden in 1997 in Velp. Bij de opeenvolgende generaties stond ze beter bekend als ‘Gekke Dien’, een van belangrijkste iconen die het dorp voortbracht. Diens leven is al decennia een onuitputtelijke bron van roddels en speculaties. Op de social media raakt men niet over haar uitgepraat. Ze zou van goede afkomst zijn, hooggeleerd (doctorandus, hbs-b). Dien zou de Franse taal machtig zijn en gedichten produceren voor pastoors en burgemeesters. Gedurende haar leven echter werd Dien echter geminacht, nageroepen, uitgedaagd en erger. Hoe kan zo’n talentrijke dorpslegende bekendstaan onder de scheldnaam ‘Gekke Dien’?! Wie was deze persoon in werkelijkheid?