Het bijzondere leventje van Chancy
Gebaseerd op waargebeurde verhalen over een asielhondje

De auteur neemt de lezer mee in het bijzondere leventje van haar Arubaanse asielhondje Chancy. In de op waarheid gebaseerde verhalen geeft zij op een humoristische wijze ook Chancy zelf het woord. Zij beschrijft de avonturen van Chancy vanuit haar eigen oogpunt. En dat de wondere wereld van een pup niet alleen uit positieve momenten bestaat, laat zij op een toegankelijke wijze zien. Lastige onderwerpen worden op een subtiele wijze uitgelegd, waardoor het voor de jonge doelgroep begrijpelijk wordt. Achterliggend doel van deze realistische bundel is om bij kinderen de bewustwording te creëren over de omgang met honden en dieren in het algemeen. Kortom, bijzondere verhalen over een brutaal, behoorlijk eigenwijs, dapper en lief hondje, dat zeker een vervolg gaat krijgen.

Naast Carola's grote passies: kalebassen beschilderen, mozaïeken en sieraden maken, heeft zij nu haar eerste kinderboekje over haar hondje Chancy geschreven en ook zelf geïllustreerd. Na op Aruba, Curaçao en in Bulgarije te hebben gewoond, woont zij nu al weer ruim vijf jaar in Spanje. Tijdens haar vrijwilligerswerk bij de Aruba Animal Shelter, is Chancy in 2001 in haar leven gekomen. Na 16,5 jaar trouwe vriendschap, heeft zij op 23 november 2017 helaas afscheid moeten nemen van haar dierbare Chancy. Maar hun vele mooie, grappige en ook bijzondere avonturen, wil zij nu graag met anderen delen.

Het asiel is 's middags altijd gesloten. Maar naast het asiel staat een klein huisje met daar binnen allemaal hokken. Mensen kunnen gevonden hondjes en poesjes binnen in het huisje in een hok zetten. De volgende dag komen vrijwilligers van het asiel de dieren ophalen, worden ze gewassen en gaan ze voor controle naar de dierenarts. En de dierenarts zit ook naast het asiel, dus dat is wel lekker handig.

Rosa's mama opent de deur van het huisje en loopt met de kleine pup in haar armen naar het achterste hokje. Daar zet ze het hondje op de grond en vult zij een bakje met water en legt zij ook wat brokjes voor haar neer. Daarna  sluit zij de deur van het hokje en verlaat zij het huisje.

"Nou zeg, wat een raar huis hebben jullie, er staan alleen maar hokken
en niet eens een stoel of een tafel. En het stinkt hier ook, bah.
Hé hallo, je gaat me hier toch niet helemaal alleen achterlaten hè?
Nee, ga nou niet weg ik ben echt heel erg lief hoor! Ik zal echt heel erg goed
luisteren en braaf zijn en niet in huis plassen. Nee toe nou, doe niet zo
flauw, neem me nou mee!"

Kaboem! Met een klap valt de deur van het huisje dicht.

"Nou dat is lekker. Nemen ze me eerst mee en nu zetten ze me ineens in
een leeg hok. Kef kef… Is daar iemand?! Woehoe woehoe... Kef kef!
Nou, dat heb je weer prima voor elkaar pup. Zo lig je nog lekker buiten te slapen, oké wel met een lege buik, maar nu zit je met een volle buik in een leeg hok en Joost mag weten waar?!"

Maar wat onze kleine pup toen nog niet wist, is dat vanaf nu haar leventje helemaal zou gaan veranderen en zij de mooiste avonturen zou gaan beleven.