Cyclus
Eens in de maand

Auteur: Guyonne van Schoor
Uitvoering: Paperback
Genre: Jeugdboeken

Prijs: € 20 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Na de dood van haar moeder verhuist Maaike met haar vader naar Heeze-Leende, een dorpje bij Eindhoven. Ze komt er al gauw achter dat ze niet gewenst is. De mensen gedragen zich vreemd en laten duidelijk blijken dat ze het niet op prijs stellen dat zij zich in hun midden bevindt. Het toppunt van vreemdheid is bereikt wanneer het hele dorp voor één hele week ziek raakt. Wat is er aan de hand in Heeze-Leende? Maaike gaat op onderzoek uit, maar dit is niet zonder risico. Een mysterieuze verdwijning vindt plaats en niet lang daarna wordt er een lijk gevonden.

Over de auteur

"Ik ben geboren op 13 maart 1994. Schrijven was altijd al mijn grootste hobby. Mijn droom was dan ook om schrijfster te worden. Ik schreef al vanaf kleins af aan, had meerdere verhalen voltooid, maar was er nooit trots genoeg op om er één naar een uitgeverij te sturen. Eens in de maand bracht daar verandering in en liet mij realiseren dat mijn droom uit kon komen."

Productinformatie

ISBN: 9789460896057 / 978-94-608-9605-7
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 03-06-2010
Taal: Nederlands

Genre: Jeugdboeken

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 152
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

Ik liep door het bos. Het was donker, nog nacht, hoewel het, zo schatte ik, nog hooguit twee uur zou duren totdat de zon opkwam. Ik hield het mes angstvallig tussen mijn vingers geklemd, alsof het mijn leven was dat ik tussen mijn vingers hield en het op het punt stond mij te ontglippen. Ik wist nog dat ik het mes uit de keuken had gestolen, waarbij ik bijna betrapt werd, maar dat was een ander tijdperk, een gelukkiger tijdperk. Daar was ze... Aan de overkant van het beekje dat zich kronkelend en zo zacht dat het haast geluidloos was, een weg baande door het bos. Ik baadde door het water, dat onverwachts toch dieper bleek te zijn, waardoor ik met het mes, geklemd tussen mijn tanden, naar de overkant moest zwemmen. Het kon mij niets schelen dat mijn tong nu bloedde: die genas vanzelf wel. Daar was mijn prooi en dit was mijn enige kans om haar te doden. Aan de overkant van het beekje aangekomen was ik blij dat ik zelfs in het water stil als een dief in de nacht al was het in dit geval een moordenaar in de nacht te werk was gegaan. Mijn prooi had mij nog steeds niet opgemerkt, hoewel ik wist dat ze scherpere oren had dan een mens, hoe zeer men haar dan ook op een mens vond lijken. Zij was mijn vijand en zo zou ik haar dan ook behandelen. Ik sloop naar haar toe, blij dat er geen zuchtje wind stond die mij kon verraden aan dat wicht.