Cyclus
Niemandsland

Er heerst onrust in Heeze-Leende. Zij die daar wonen, kunnen er niet langer meer in vrede en veiligheid hun leven leiden. Dit is voor Braid Raynil de reden om de bewoners uit te nodigen om in zijn dorp, Callantsoog, te komen wonen. Het is niet de enige reden. Braids volk is in oorlog met het ras dat zich in het naburig dorp Petten ophoudt. Met de komst van de Heeze-Leendenaars hoopt Braid extra zielen voor de oorlog te winnen, zodat zijn ras als overwinnaar uit de strijd zal komen. Zal hij daarin slagen?

"Het vervolg van mijn eerste boek Eens in de Maand was al binnen enkele weken na de verschijning van het eerste deel volledig uitbedacht. Het enige punt was dan nog het opschrijven ervan. Ik heb het zo geschreven dat de twee boeken los van elkaar te lezen zijn, maar het verhaal toch leuker is als je het eerste deel hebt gelezen. Ik wens iedere lezer van dit boek een groot leesplezier toe."

Het was inmiddels middag en ik stond net op het punt om naar het Niemandsland te gaan, dat inmiddels was benoemd tot 'Wolvenland', toen de telefoon ging. Het was Braid. Het hele dorp was in rep en roer en ik moest moeite doen om hem in het rumoer te kunnen verstaan. Dit lag niet alleen aan Braids drukke omgeving, maar hijzelf praatte nou ook niet bepaald rustig, waardoor ik zijn woordenbrij amper kon verstaan. Het enige dat ik uit zijn woorden op kon maken, was dat er iemand werd vermist, dat hij Kees wilde spreken en dat er iets was dat te maken had met de oorlog. Ze gingen ten strijde, hoorde ik dat nou goed? Waarom? Ik had Braid nog maar net verteld dat Kees naar de supermarkt was en had nog maar net de hoorn op de haak gelegd, toen Kees thuis kwam. Hij had duidelijk haast, want hij kwam buiten adem binnen, gooide de boodschappentassen op tafel en beende, zonder ze nog een blik waardig te keuren, naar de woonkamer waar ik stond. Hij duwde Fluffy ongeduldig opzij toen deze hem vrolijk kwam begroeten en hem de weg versperde naar de telefoon. Hij leek mij pas op te merken toen hij mijn hand zag, die ik nog op de hoorn had liggen. "Heeft Braid zojuist gebeld?" Ik knikte, maar ging niet opzij toen Kees mijn hand opzij duwde om de hoorn te kunnen pakken, zodat hij om mij heen moest buigen om erbij te kunnen. "Wat is er aan de hand, pap?" Kees toetste het nummer van Braid uit zijn hoofd in, wat bewees dat hij de man de laatste paar dagen vaak had gebeld, gezien hij het nummer had moeten opzoeken toen we nog in Heeze-Leende woonden en hij moest bellen over de reactie van Christian op Braids brief. "Aloncé wordt vermist..."