Onverlicht
Tegen beter weten in op zoek naar geluk

Onverlicht vertelt het verhaal van John. Een man van een jaar of dertig die depressief is, maar zijn best doet het niet te zijn. Hij is iemand die een normaal leven wil leiden, maar diep van binnen weet dat het niets voor hem is. Hij is door en door slecht en doet geen moeite het tegenovergestelde te zijn. John moordt en komt ermee weg. Juist die duistere kant zorgt bij hem voor verlichting. Het is voor hem een manier het leven draaglijk te maken. Ondanks dat hinkt hij op twee gedachten. Want altijd maar alleen zijn, is ook niet alles. Het is daarom dat hij uiteindelijk een relatie aangaat en een gezin sticht. John hangt de ogenschijnlijk gelukkige partner en vader uit. Al snel blijkt dat die rol hem niet op het lijf geschreven is. Toch doet hij zijn best. Hij blijft zoeken naar het geluk dat hij niet eerder vond. Maar gaat hij het ooit vinden?

Joris Lentz (1991) studeerde Media, Informatie en Communicatie in Enschede. Tijdens het afstuderen schreef hij een columnbundel met veertig verhalen over voetbal dat nooit is uitgegeven. Geen uitgever gevonden, maar eigenlijk ook helemaal niet gezocht. Het manuscript bleef in de kast liggen. ‘Onverlicht’ is daardoor het eerste boek van hem dat op de markt verschenen is.

De tribunes zijn zo goed als leeg. Ex-profs die een centje willen bijverdienen praten na in een net iets te strak ingerichte studio. John hoeft de analyses niet te horen. Hij staat op en drinkt zijn flesje bier leeg. Bijna met alles heeft hij moeite, maar met drank zeker niet.
Voor hij tijd heeft om een nieuw pilsje te pakken, gaat de deurbel opnieuw. Er is in geen tijden aangebeld en dan op één dag twee keer. Met tegenzin loopt John opnieuw naar de hal. Het is inmiddels donker. Hij slaat op het lichtknopje, maar er gebeurt niets. Hij kijkt naar boven en ziet dat er helemaal geen lamp hangt. Zonder daar verder over na te denken, opent hij de deur. Normaal gesproken kijkt John even door het matte glas om te zien wat voor een gestalte er aan de andere kant van de deur staat. Dat is hij nu vergeten en staat plotseling oog in oog met de buurman die het net nog druk had met zijn kerstboom. Aan zijn uitdrukking is te zien dat hij boos is. “Heb je een hekel aan ons?”, is zijn eerste vraag.
John had behalve die vraag alles verwacht en moet even naar een antwoord zoeken.