Vandaag geen journaal
Anekdotes vanuit een radio- en tv-station in Suriname

In het jaar dat Desiré Bouterse voor de tweede maal tot president van Suriname gekozen wordt, besluit de auteur zijn baan in Nederland op te geven en een jaar vrijwilligerswerk in Suriname te gaan doen. Hij vindt werk bij een radio- en tv-station in Paramaribo. Hij leert het mediabedrijf goed kennen en verbaast zich over absurde situaties in het bedrijf. Tijdens zijn werk ervaart hij dat de Surinaamse cultuur meer verschilt van de Nederlandse dan hij verwachtte. Gedurende een boeiend jaar maakt hij de nieuwsgaring van dichtbij mee. De gang van zaken rondom de verkiezingen geven een nooit eerder gepubliceerd beeld van wat zich achter gesloten deuren afspeelt. Een tweetal ontmoetingen met Bouterse maken het begrip rondom het functioneren van de Surinaamse politiek compleet.

Auteur Piet Buitendijk werd in 1957 geboren in Amsterdam. De eerste 25 levensjaren groeide hij op in Amsterdam-Noord. Daarna verhuisde hij naar Enschede voor een technische studie aan de Universiteit. Na 4 jaar studeren en het behalen van een diploma, vond hij werk in Nijmegen. Hij bespeurde na verloop van tijd een afnemende interesse in de techniek en kreeg meer belangstelling voor reizen en andere culturen. In het jaar 2015 besloot hij zijn leven definitief te veranderen en nam vrijwillig ontslag. Dat bood de ruimte om een jaar in Suriname te gaan wonen en werken. Terug in Nederland, als vrijwillig werkeloze, kreeg hij meer tijd voor reizen en het publiceren van boeken.

Omdat ik vandaag een uurtje even niets te doen heb, ga ik buurten bij Letitia, medewerkster voor het nieuws op radio en tv. Ik zeg dat ik meer wil weten over haar werkwijze. Het valt mij op dat de procedure nogal omslachtig is. In de ochtend zijn er telefonische interviews opgenomen en tv-opnamen ge-maakt waarvan het geluid ook voor het radionieuws gebruikt wordt. In de middag worden de tussenteksten geschreven en ingelezen. Uiteindelijk wordt alles dan voor het radionieuws om twaalf en zes uur met een audiomontage programma in elkaar gezet. Mijn mening is dat het resultaat erg gemonteerd klinkt, zonder enige spontaniteit. Ik kijk toe hoe Letitia een introductietekst bedenkt. Ze tikt eerst de tekst in Word, maar haar baas moet alle teksten goedkeuren. Daarom stuurt ze de baas met haar persoonlijke telefoon een WhatsApp met haar tekst van drie regels. Dat doet ze door die tekst van het scherm over te typen op haar eigen telefoon. Dan gaat ze zitten wachten totdat de baas, de onderdirecteur, haar de correcties stuurt. Vervolgens leest ze de gecorrigeerde tekst voor vanaf haar telefoon, neemt het op met audio-editor en schrijft de file weg. Dan gaat ze verder met haar volgende onderwerp. Ik kan haar nog attenderen op een behoorlijke taalkundige fout. Ergens in een tekst staat: “... de brandweer helpt de man met een val van de trap in een verzorgingstehuis …” Ook na enige aandringen van mij heeft ze nog niet door dat deze tekst iets heel anders suggereert dan wat er bedoeld wordt. Ik raad haar aan om te tekst te veranderen in: “… nadat de man van de trap gevallen is biedt de brandweer hulp …” In de namiddag heb ik een volgende afspraak met Ernesto om de 'OB-Van' voor morgen verder klaar te maken voor de live locatie-uitzending. Maar dan moet die bus wel voor de deur staan. Daar zou de directeur, meneer Abraham, voor gezorgd hebben. We zien geen bus en ook geen directeur. Met Ernesto spreek ik door wat er morgen in de bus geladen moet worden.