Mijn ikjes en ik (hardcover)

Het allereerste “Ikje” is op vakantie in Frankrijk in 2015 ontstaan. Nicole C. Bruininga neemt je mee op een levensreis door actuele, herkenbare en ontroerende verhalen over vergeten herinneringen en bijzondere ontmoetingen, afgewisseld met gevoelige gedichten en heerlijke humor. Een fijn boek met korte verhalen over de kleine dingen in het leven om tijdens een welverdiend momentje van rust er eventjes in te verdwijnen want...

Nicole C. Bruininga, kind van Indische ouders, geboren in Nederland in 1964. Getogen hoofdzakelijk in Nederland maar ook een beetje op Aruba. Zij is getrouwd, heeft twee dochters en woont in de Betuwe. Ze heeft oog voor juist de kleine dingen die het leven zo bijzonder maken. Haar moeder heeft Alzheimer-vasculaire dementie en is inmiddels opgenomen in een verzorgingshuis. Over de dementie van haar moeder en wat zoiets doet met het gezin, is Nicole inmiddels een boek aan het schrijven. Ze kijkt met een nuchtere blik de wereld in, waar zij de inspiratie voor haar verhalen uithaalt.

Bargain

Toen mijn man nog mijn vriend was moest hij met enige regelmaat op zakenreis naar o.a. Amerika.

Iedere zakenreis nam hij wel iets voor mij mee, meestal in de vorm van een geurtje.

Behalve die ene keer. Toen verraste hij mij met een tasje van leer, donkergroen van kleur, klein, maar met veel opbergruimte. Het had een praktische indeling. Een vakje voor mijn Nokia, vakjes voor pasjes en een groter vak voor make-up en al het andere wat ik zo standaard in een handtas prop.

“Én,” zo zei hij, “het was een échte bargain.”

Ik dacht nog: wauw!

Wat was ik blij met mijn tasje…

Ja, zelfs toen ik doorkreeg dat ‘bargain’ geen fancy duur merk bleek te zijn maar simpelweg ‘koopje’ betekende.

De jaren gingen voorbij. Mijn vriend werd mijn man en gaf mij voor ons trouwen een mooie, zelf ontworpen set sieraden, bestaande uit een trouwring, een ketting en oorbellen.

Vijftien jaar geleden kochten we ons huidige huis en ergens rondom de grote verhuizing raakte ik het setje oorbellen kwijt… Géén idee waar ze waren gebleven.

Door de jaren heen dacht ik nog vaak aan mijn oorbellen en hoopte dat ze ooit toch nog ergens tevoorschijn zouden komen, al vervaagde mijn hoop door de tijd heen langzaam.

Mijn ‘bargain’ gebruikte ik niet meer en hij verdween met nog een paar andere tassen en wat sjaals in een kast in ons bijgebouw.

Vandaag, tijdens een grote opruiming, ja ja de zoveelste dit jaar, kwam ik na al die jaren het tasje weer tegen…

Ik bedacht om het tasje elders een tweede kans te geven en met dat idee maakte ik het open om dat wàt er nog in was blijven zitten uit te halen, zoals bonnetjes, vergeten spaarpasjes, een pen en… mijn trouwoorbellen!

WAUW! Hoe blij kun je zijn? Nou… Héél blij!

En de ‘bargain?’ Die krijgt een ereplaats in de kast met bijzondere spulletjes.

❤🍀

#luckyme